مردم دانشمند خدا شناس گفتند واى بر شما چه آرزوى خامى در سر مىپرورانيد پاداشى كه خداوند بمردم مؤمن و نيكوكار عطا فرمايد بهتر از مال و ثروت دنيا است ولى جز مردم بردبار و استوار بآن اجر و پاداش نميرسند (80) ما قارون و گنج و خانهاش را بزمين فرو برديم و براى يارى و كمك و نجات او هيچ جمعيتى قدرت اقدام نداشت مگر خدا اما او مورد يارى و نصرت قرار نگرفت (81) چون صبح شد آن كسانى كه روز گذشته آرزو ميكردند مثل قارون باشند گفتند اى واى محققا خدا است كه توسعه رزق و روزى ميدهد بهر كه بخواهد و هر كه را خواسته باشد دچار عسرت و تنگدستى كند اگر منت خدا بر ما نبود ما هم بسرنوشت قارون دچار شده و در زير زمين رفته بوديم واى واى كه مردم كافركيش رستگار نميشوند (82)