همين كه درباره كارى خدا و رسولش حكمى دادند هيچ مرد و زن مؤمن نميتواند و نبايد از خود اظهار تمايل و عقيدهاى ابراز نمايد و هر كس از فرمان خدا و رسولش سرپيچى و عصيان ورزد على التحقيق دچار گمراهى و ضلالت حتمى خواهد شد (36) تو اى پيغمبر گرامى وقتى به زيد كه خداوند باو نعمت اسلام و تو نيز باو آزادى بخشيدى گفتى نگاه دار براى خود عيالت را و با او حسن سلوك نموده و از خدا بترس و پنهان ميداشتى آنچه را كه خداوند آشكار مينمود و ميترسيدى از سرزنش مردم و خدا سزاوارتر است بترسيدن از او و پس از آنكه زيد از آن زن برخوردار و كامياب شد سپس او را مطلقه ساخته و رها نمود او را بزوجيت و نكاح تو در آورديم تا نباشد بر مؤمنى گناهى در ازدواج با زنهاى پسر خواندههاى خود كه در حباله نكاح آنها بوده و بعد طلاق دادهاند و اين كار را براى خود گناهى نشمارند و فرمان پروردگار صورت پذير گردد (37)