مانند روزگار ناگوار قوم نوح و عاد و ثمود و امتهاى بعد از ايشان كه همه بكيفر عصيان هلاك شدند در صورتى كه خداوند براى بندگانش هرگز اراده ظلم و بدى نميفرمايد (31) باز گفت اى قوم من بر شما از عذاب روز قيامت كه خلق از سختى آن بفرياد مىآيند بيمناكم (32) آن روزى كه از شدت ترس بهر سو ميگريزند و هيچ پناهى از قهر و خشم خدا نمىيابند و البته هر كه را خدا يله و رها سازد رهبرى و هدايت نمىيابد (33) پيش از اين نيز يوسف با معجزات و دلايل روشن بسوى شما آمد و شما پيوسته در شك باقى بوديد تا آنكه او از دنيا رفت و ميگفتيد ديگر پس از يوسف خداوند رسولى نميفرستد آرى خداوند مردم متزلزل ستمكار را كه همواره در شك و ترديد بسر ميبرند گمراه ميسازد (34) آنهايى كه بدون دليل و برهان در آيات خدا بجدال و انكار بر مىخيزند در پيشگاه پروردگار و مؤمنين بسيار ناپسند و سخت است و خشم خدا را برمىانگيزانند بلى خداوند قلب اينگونه مردم ستمگر و سركش را مهر ميزند تا با سعادت خود دشمنى كنند (35)