و اگر نه اين بود كه مردم همه يك امت شوند همانا از پستى دنيا آنان كه بخدا كافر ميشوند خانههاى ايشان را از نقره خام قرار ميداديم و قصرهايى از نقره بر ايشان مهيا ميكرديم كه بر آنها بالا روند (33) و نيز از براى منزلهايشان درهاى زرنگار و تختهايى از زر و سيم قرار ميداديم كه بر آن تكيه كنند (34) و قصرهايشان را بزر و زيور ميآراستيم اينها همه متاع دنياست و آخرت هميشگى نزد خدا ويژه پرهيزگاران است (35) و هر كه از ذكر خدا برگردد شيطانى بر او برانگيزيم تا يار و همنشين دائم او باشد (36) و آن شياطين بازميدارند كافران را از راه ايمان و خدا پرستى و گمان ميكنند كه براه راست راهنمايى شدهاند (37) تا وقتى كه از دنيا بسوى ما بازآيد آن گاه با حسرت گويد اى كاش ميان من و تو دورى بود باندازه دورى مشرق و مغرب و تو بد همنشينى بودى مرا (38) و هرگز پشيمانى در آن روز بحال شما سودى ندارد چه در دنيا ستم كردهايد و با شياطين در عذاب دوزخ شريك هستيد (39)