ما آسمان و زمين و آنچه بين آنهاست عبث و بازيچه خلق نكرديم (38) نيافريديم آنها را مگر بحق و از روى حكمت ولى بسيارى از مردم آگاه نيستند (39) روز قيامت روز جدايى مؤمن و كافر و وعدهگاه تمام خلايق است (40) روزيست كه هيچ حمايت خويش و يار و ياورى كسى را از عذاب نرهاند واحدى را يارى نكنند (41) مگر آنكه خدا باو رحم كند و او تنها بر خلق مقتدر و مهربانست (42) همانا درخت زقوم (43) قوت و غذاى بدكاران است در دوزخ (44) و آن غذا در شكمشان چون مس گداخته ميجوشد (45) آن طور كه آب بروى آتش جوشانست (46) خطاب رسد كه بدكاران را بگيريد و در دوزخ افكنيد (47) پس از آن آب جوشان بر سرش فرو ريزيد (48) و گوئيد باو بچش عذاب دوزخ را كه تو بسيار نزد خود عزيز و گرامى بودى (49)