آن مردم هيچ ترا از راه خدا بىنياز نكنند و ستمكاران در ظلم و ستم دوستدار و يار يكديگرند و خدا دوستدار پرهيزگاران است (19) اين قرآن براى مردم سبب بصيرت و بينايى و از براى اهل يقين موجب هدايت و رحمت پروردگار است (20) آيا كسانى كه مرتكب اعمال زشت و تبهكارى شدند گمان ميكنند رتبه آنها را مانند اشخاصى كه بخدا ايمان آورده و نيكوكار شدند قرار ميدهيم تا در مرگ و زندگانى هم يكسان باشند هرگز چنين نيست حكم و انديشه آنها باطل و جاهلانه است (21) خدا آسمانها و زمين را بحق آفريده است و هر نفسى بدون هيچ ستمى پاداش هر عملى كه انجام داده است خواهد يافت (22) اى رسول ما آيا مىبينى كسى كه هواى نفسش را خداى خود قرار داده پروردگار او را براه گمراهى وا گذاشته و مهر قهر بر گوش و دل او نهاده و بر چشم وى پرده ظلمت كشيده پس بعد از خدا چه كسى او را هدايت خواهد كرد آيا متذكر نميشوند اين مردم كه جز راه خداپرستى ديگر همه گمراهى است (23)