بياد آور اى رسول ما حال هود و قوم عاد را آن هنگام كه در زمين احقاف امتش را از خدا بترسانيد و پيش از او و بعد از او هم پيغمبرانى براى اندرز و انذار خلق آمدند هود بقومش گفت جز خدا كسى را نپرستيد كه من بر شما از عذاب روز بزرگ قيامت ميترسم (21) قوم در جواب او گفتند آيا تو آمدهاى تا ما را از پرستش خدايان خود بازدارى؟ عذابى كه بما وعده ميدهى بياور اگر راست مىگويى (22) هود در پاسخ آنها گفت من آگاه نيستم كه وعده عذاب چه وقت خواهد بود و علم آن نزد خداست آنچه من بر آن رسالت داشتم بشما ابلاغ كردم ولى شما را قومى بسيار نادان مىبينم (23) و چون عذاب را بشكل ابرى ديدند كه بر رودخانههايشان روى آورده شاد شدند و گفتند اين ابريست كه بر ما باران ميبارد هود گفت نه چنين است بلكه اين اثر عذابى است كه بتعجيل آن خواستگار بوديد اين باد سختى است كه در آن شما را عذاب دردناكى خواهد بود (24) اين باديست كه هر چيز را بامر خدا نابود و هلاك ميسازد پس صبح كردند در حالتى كه جز خانههاى ويرانه ايشان اثرى از آنها باقى نمانده بود ما قوم تبهكار را چنين مجازات ميدهيم (25)