144- [خدا] گفت: اى موسى، تو را با پيامها و گفتار [بى واسطها] م از ميان مردم برگزيدهام، پس آنچه به تو القا كردهام فراگير و سپاس دار. 145- و براى او در الواح [تورات] [1] هر گونه اندرز و بيان واضح هر مطلبى را نوشتيم؛ آن گاه [گفتيم:] آن را جدى بگير و به قوم خود نيز توصيه كن تا نيكوترين احكام آن را فرا گيرند [و به كار بندند]؛ و بزودى جايگاه منحرفان را به شما نشان خواهم داد 146- كسانى را كه به ناحق در زمين تكبر مىورزند، از [توجه به] آيات خويش باز خواهم داشت؛ و [در نتيجه] اگر هر نشانهاى را [از توان و تدبير من] ببينند، به آن ايمان نياورند؛ و اگر راه درست را ملاحظه كنند آن را در پيش نگيرند، و هر گاه راه تباهى را ببينند آن را انتخاب كنند؛ اين به خاطر آن است كه آيات ما را دروغ شمردند و از آن غافل بودند. 147- كسانى كه آيات ما و ديدار آخرت را دروغ شمردند، تلاششان بر باد رفت [2]؛ آيا جز در برابر آنچه كردهاند مجازات مىشوند؟ 148- [عده كثيرى از] [3] قوم موسى در غياب او از زيورآلات خويش مجسمه گوسالهاى ساختند كه صدايى داشت؛ مگر نمىديدند كه [گوساله] با آنها سخن نمىگويد و به راهى هدايتشان نمىكند؟ [مع ذلك] گوساله را [به خدايى] [4] گرفتند و ستمكار بودند. 149- وقتى كه دچار ندامت شدند و متوجه گشتند كه گمراه شدهاند، گفتند: اگر پروردگارمان بر ما به مهر نيامده و ما را نبخشايد، در زمره زيانكاران خواهيم بود. [1]- در مورد اينكه كيفيت اين الواح چگونه بوده است در قرآن توضيح بيشترى نيامده، ولى در تورات سخن از سنگى بودن الواح به ميان آمده است. [2]- به آيه 23 فرقان (25) و نيز به مثالهايى در اين زمينه در آيات 18 ابراهيم (14) و 39 نور (24) توجه فرماييد. [3]- براى توجيه افزوده، با آيه 159 اعراف (7) مقايسه فرماييد. [4]- براى توجيه افزوده، به آيه 88 طه (20) توجه فرماييد.