نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مشكينى، على جلد : 1 صفحه : 390
36 پس چون موسى آيات روشن ما را بر آنها آورد، گفتند: اين جز جادويى ساختگى نيست، و ما چنين چيزى را (دعوت به توحيد در الوهيت و ربوبيت را) در ميان پدران پيشين خود نشنيدهايم. 37 و موسى گفت: پروردگار من به (حال) كسى كه از جانب او (براى مردم) هدايت را آورده، و كسى كه عاقبت (نيك) اين خانه از آن اوست داناتر است، (عاقبت نيك خانه دنيا خوشى خانه آخرت است)، مسلّما ستمكاران رستگار نمىشوند. 38 و فرعون گفت: اى سران كشور، من براى شما خدايى غير خودم نمىشناسم، پس (براى روشن شدن امر) اى هامان، آتشى بر روى گل بيفروز (و آجر بپز) پس براى من بناى بلندى بساز، شايد بر خداى موسى اشراف يابم (يا از اوضاع كواكب به وجود او پى ببرم)، و البته من او را از دروغگويان مىپندارم. 39 و او و سپاهيانش در زمين به ناحق تكبّر ورزيدند و گمان كردند كه به سوى ما باز گردانده نمىشوند. 40 پس او و سپاهيانش را گرفتيم و در دريا افكنديم؛ پس بنگر كه عاقبت ستمكاران چگونه بود! 41 و آنها را پيشوايانى قرار داديم كه (به واسطه كفر و طغيانشان آيندگان را) به سوى آتش (جهنم) مىخوانند، و روز قيامت (از طرف هيچ شفاعتكنندهاى) يارى نمىشوند. 42 و در اين دنيا لعنتى (بزرگ) را در پى آنان درآورديم (لعنت فرشتگان و مؤمنان و گناهان پيروانشان كه براى آنها لعنت حقيقى است)، و در روز قيامت از زشترويان و رسواشدگان و منفوران خواهند بود. 43 و به يقين ما به موسى، پس از آنكه مجتمعهاى پيشين (مانند قوم نوح و هود و صالح و لوط) را هلاك كرديم كتاب (آسمانى تورات) را عطا كرديم كه وسيله بينايىهاى مردم و مايه هدايت و رحمت بود، شايد متذكّر شوند.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مشكينى، على جلد : 1 صفحه : 390