ترجمه قرآن - مشكينى، على - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مشكينى، على جلد : 1 صفحه : 477

سوره فصّلت مكّى‌
، 54 آيه‌
به نام خداوند بخشنده مهربان‌
1 حا، ميم. رمزهايى است از جانب اللَّه كه به محمّد (ص) القا شده. اين كتاب مركب از همين حروف است ولى احدى را توان مقابله با آن نيست. اين كتاب داراى محكمات و اين گونه متشابهات است. سوگند به حلم بى‌حد و ملك مطلق ما كه آنچه در جريان قدر مى‌گذرد از قضاى ازل گذشته است و،
2 (اين سوره و اين كتاب) فرو فرستاده‌اى است از جانب خداوند صاحب رحمت عامه (بر همه مكلّفان) و رحمت خاصه (بر همه گروندگان).
3 كتابى است كه آياتش تفصيل داده شده (الفاظش به سوره‌ها و آيه‌ها تقسيم شده، محتوايش به احكام دينى و معارف اخروى و علوم دنيوى تبيين شده) در حالى كه قرآنى است به زبان عربى براى گروهى كه اهل دانشند.
4 (قرآنى است) مژده‌دهنده (هر گرونده) و بيم‌كننده (هر نافرمان) اما بيشتر آنان روى‌گردان شدند، از اين رو (به گوش دل) نمى‌شنوند.
5 و گفتند: دل‌هاى ما از آنچه به سويش مى‌خوانى در پوشش‌هاست و در گوش‌هاى ما سنگينى است، و ميان ما و شما حجابى است (از عداوت و عناد و اختلاف عقيده و رويّه)، پس تو كار خود بكن ما نيز حتما (عليه تو) در فعّاليتيم.
6 بگو: جز اين نيست كه من بشرى همانند شمايم (نه از فرشته‌ام و نه از اجنّه، لكن) بر من وحى مى‌شود كه تنها معبود شما معبودى يگانه است، پس (در عقايد و اعمالتان) به سوى او متوجه شويد و از او طلب آمرزش نماييد؛ و واى بر مشركان.
7 همانها كه زكات نمى‌پردازند (بر نيازمندان انفاق مالى ندارند) و به روز واپسين نيز كافرند.
8 البته كسانى كه ايمان آورده و عمل‌هاى شايسته كرده‌اند براى آنها پاداشى بى‌منّت و بى‌پايان است.
9 بگو: آيا به راستى شما به كسى كه اين (كره) زمين را در دو روز آفريده (در مقدار زمان دو روز روشن يا مقدار دو شبانه روز يا در دو دوران، مثلا دوران ميعان و دوران انجماد) كفر مى‌ورزيد و براى او شريكانى مى‌سازيد؟! (حال آنكه) اوست پروردگار جهانيان.
10 و در آن (كره) كوه‌هايى ثابت و استوار بر روى آن قرار داد و در (پهنه) آن خير و بركت نهاد و زاد و توشه‌هاى (موجودات) آن را (از انسان و حيوان و نبات و جماد) در چهار روز (چهار فصل) قرار داد در حالى كه (رسيدن قوت) براى سائلين (تكوينى آن بر حسب اقتضاى طبايع آنها) يكسان است.
11 پس (از خلقت اصل زمين اراده حتمى خدا) متوجه به سوى آسمان شد در حالى كه (ماده اوّلى آن) دود بود، پس به آن و به زمين گفت: خواه به طاعت يا به اكراه بياييد (اراده حتمى تعلّق گرفت كه آن دود، آسمان‌ها شود و زمين به بركت و تهيّه قوت رسد)، آن دو (به زبان حال و مقهوريّت ذاتى) گفتند: مطيعانه آمديم.

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مشكينى، على جلد : 1 صفحه : 477

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست