و چون شما نداى نماز بلند كنيد آن را مسخره و بازى فرض كنند، زيرا آن قوم مردمى بىخرد و نادانند. (58) بگو: اى اهل كتاب، آيا جز آنكه ما مسلمين به خدا و كتاب خودمان و كتاب شما ايمان آورديم و شما (ايمان نياورده و) اكثر فاسقيد چيز ديگرى موجب كينه و انكار شما بر ما هست؟ (59) بگو (اى پيغمبر): آيا شما را آگاه سازم كه كدام قوم را نزد خدا بدترين پاداش است؟ كسانى كه خدا بر آنها لعن و غضب كرده و برخى از آنان را به بوزينه و خوك مسخ نموده و آن كس كه بندگى طاغوت (شيطان) كرده. اين گروه را (نزد خدا) بدترين منزلت است و آنها گمراهترين مردم از راه راستند. (60) و چون آنان در نزد شما آيند اظهار كنند ما ايمان آوردهايم و حال آنكه با همان كفر و انكار كه (به اسلام) درآمدند باز (از اسلام) بيرون شدند، و خدا به كفر و نفاقى كه در درون دل پنهان مىدارند داناتر است. (61) بسيارى از آنها را بنگرى كه در گناه و ستمكارى و خوردن حرام مىشتابند؛ بسيار بد كارى را پيشه خود نمودند. (62) چرا علما و روحانيون آنها را از گفتار زشت و خوردن مال حرام باز نمىدارند؟ همانا كارى بسيار زشت را پيشه خود نمودند. (63) يهود گفتند: دست (قدرت) خدا بسته است! به واسطه اين گفتار (دروغ) دست آنها بسته شده و به لعن خدا گرفتار گرديدند، بلكه دو دست (قدرت) خدا گشاده است و هر گونه بخواهد (بر خلق) انفاق مىكند. و همانا قرآنى كه به تو نازل گشت بر كفر و طغيان بسيارى از اهل كتاب بيفزايد و ما (به كيفر آن) تا قيامت آتش كينه و دشمنى را در ميان آنها برافروختيم، هر گاه براى جنگ (با مسلمانان) آتشى برافروختند خدا آن آتش را خاموش ساخت، و آنها در روى زمين به فسادكارى مىكوشند، و هرگز خدا مردم ستمكار مفسد را دوست نمىدارد. (64)