و چون آياتى را كه به رسول فرستاده شده استماع كنند مىبينى اشك از ديده آنها جارى مىشود، زيرا حقانيت آن را شناختهاند؛ گويند: بارالها، ما ايمان آورديم، پس نام ما را در زمره گواهان صدق (او) بنويس. (83) و (گويند) چرا ما ايمان به خدا و كتاب حق كه ما را آمده است نياوريم در صورتى كه اميد آن داريم كه خدا ما را داخل در زمره صالحان گرداند؟ (84) پس خدا بر آنچه گفتند پاداش نيكو به آنها داد؛ بهشتهايى كه از زير درختانش نهرها جارى است كه در آن زندگانى جاويد خواهند داشت، و اين پاداش نيكوكاران است. (85) و آنان كه كافر شدند و تكذيب آيات ما نمودند ايشان اهل جهنّمند. (86) اى اهل ايمان، حرام نكنيد طعامهاى پاكيزهاى كه خدا بر شما حلال نموده، و (از حدود و احكام خدا) تجاوز نكنيد، كه خدا تجاوزكنندگان را دوست نمىدارد. (87) هر چيز حلال و پاكيزه كه خدا روزى شما كرده از آن بخوريد، و بپرهيزيد از (مخالفت) آن خدايى كه به او گرويدهايد. (88) خدا به قسمهاى لغو بيهوده، شما را مؤاخذه نخواهد كرد، و ليكن بر (شكستن) آن قسمى كه از روى عقيده قلبى ياد كنيد مؤاخذه خواهد نمود. و كفاره آن قسم طعام دادن ده فقير است از آن طعام متوسط كه بر اهل خود غالباً تهيه مىكنيد، يا جامه بر آنها پوشانده و يا يك بنده آزاد كنيد، و هر كس توانايى آن ندارد سه روز روزه بدارد. اين است كفاره (شكستنِ) سوگندهايى كه ياد مىكنيد؛ و بايد (حرمت) سوگندهاى خود را نگاه داريد. خدا بدين گونه روشن آيات خود را براى شما بيان مىكند، شايد كه شكر او به جاى آريد. (89)