آنان كه ايمان آورده و ايمان خود را به ستمى نيالودند ايمنى آنها راست و هم آنها حقيقتا هدايت يافتهاند. (82) اين است حجّتى كه ما ابراهيم را بر قومش داديم. ما هر كه را بخواهيم به درجات رفيع بالا مىبريم، كه خداى تو به نظام و صلاح عالميان آگاه و داناست. (83) و ما به ابراهيم، اسحاق و يعقوب را عطا كرديم و همه را به راه راست بداشتيم و نوح را پيش از ابراهيم و فرزندانش داود و سليمان و ايوب و يوسف و موسى و هارون را هدايت نموديم و اين چنين نيكوكاران را پاداش مىدهيم. (84) و هم زكريّا و يحيى و عيسى و الياس را (هدايت كرديم) كه همه از نيكوكارانند. (85) و نيز اسماعيل و يسع و يونس و لوط را (هدايت كرديم) و ما همه آن پيغمبران را بر عالميان شرافت و برترى داديم. (86) و نيز برخى از پدران و فرزندان و برادران آنها را فضيلت داده و آنان را بر ديگران برگزيديم و به راه راست هدايت نموديم. (87) اين است راهنمايى خدا كه به آن هر يك از بندگانش را بخواهد هدايت مىكند، و اگر به خدا شرك مىآوردند اعمال آنها نابود مىشد. (88) آنها كسانى بودند كه ما به آنها كتاب و فرمان و مقام نبوّت عطا كرديم، پس اگر اين قوم به اينها كافر شوند ما قومى را كه هرگز كافر نشوند (مانند على و شيعيانش كه در دل و جان ايمان دارند) بدينها برگماردهايم. (89) آنها كسانى بودند كه خدا خود آنها را هدايت نمود، تو نيز از راه آنها پيروى نما، و (امت را) بگو كه من مزد رسالت از شما نمىخواهم، اين نيست جز ياد آورى و پندى براى اهل عالم (كه به ياد خدا متذكر شوند). (90)