7- سورة الأعراف به نام خداوند بخشنده مهربان المص (بعضى در تفسير آن گفتهاند: خداى مهربان صاحب اقتدار بردبار). (1) اين كتابى است كه به تو نازل شد، پس تو دلتنگ و رنجه خاطر (از انكار مردم) نسبت به آن مباش، تا (مردمان را) به (آيات عذاب) آن بترسانى، و اهل ايمان را سبب يادآورى باشد. (2) (اى اهل ايمان) از آنچه از خدايتان به سوى شما فرستاده شده پيروى كنيد و پيرو دستورهاى غير او نباشيد و جز خدا را به دوستى مگيريد. اما اندكى بدين پند متذكر مىگرديد. (3) و چه بسيار اهالى شهرها را كه هلاك كرديم و آنها را عذاب ما آمد آن گاه كه در آسايش شب يا به خواب راحت نيمروز بودند. (4) پس در هنگامى كه عذاب ما به آنان رسيد جز اين اعتراف نكردند كه گفتند: ما خود ستمكار و مستحق عذاب بوديم. (5) البته ما هم از امتها كه پيامبران به سويشان آمدند و هم از پيغمبران آنها باز خواست خواهيم كرد. (6) پس بر آنان (حكايت حال آنها را تماما) به علم و بصيرت كامل بيان كنيم، و ما از كردار آنان غايب و غافل نبودهايم. (7) و روز محشر حقا روز سنجيدن اعمال است، پس آنان كه در آن ميزان حق وزين و نيكوكار بودند البته رستگار خواهند بود. (8) و آنان كه در آن ميزان سبك وزن بودند (يعنى بى ايمان و بد عملند) آنان كسانى هستند كه به حقيقت به خود زيان رسانيدهاند چون به آيات ما ستم مىكردند. (9) و همانا ما شما (فرزندان آدم) را در زمين تمكين و اقتدار بخشيديم و در آن بر شما معاش و روزى مقرر داشتيم، ليكن اندك شكر نعمتهاى خداى را به جا مىآريد. (10) و همانا شما آدميان را بيافريديم و آن گاه كه بدين صورت كامل آراستيم، فرشتگان را به سجده آدم مأمور كرديم، همه سجده كردند جز شيطان كه از جمله سجده كنندگان نبود. (11)