پيغام خدايم را به شما مىرسانم و من براى شما ناصح و خيرخواهى امينم. (68) آيا تعجب كردهايد كه مردى از جانب خدا به يادآورى شما فرستاده شده تا شما را (از هول و عذاب قيامت) بترساند؟ و متذكر باشيد كه خدا شما را پس از هلاك قوم نوح جانشين آن گروه كرد و در خلقت (و نعمت) شما بيفزود، پس انواع نعمتهاى خدا را به ياد آريد، شايد كه رستگار شويد. (69) قوم هود گفتند: آيا تو بر آن به سوى ما آمدهاى كه خدا را به يكتايى پرستيم و از بتهايى كه پدران ما مىپرستيدند دست برداريم؟ (اين كار نخواهيم كرد) تو اگر راست مىگويى هر عذابى كه به ما وعده مىدهى زود به انجام رسان. (70) هود پاسخ داد كه (در اين صورت) پليدى و خباثت، و غضب خدايتان بر شما حتم گرديد، آيا با من (كه شما را به خداى يكتا مىخوانم) درباره الفاظ بىمعنى و اسماء بىمسمّايى كه خود و پدرانتان (بر آن بتان) نهادهايد مجادله مىكنيد و حال آنكه خدا در آن بتان هيچ حقيقت و برهانى ننهاده؟ پس شما بايستى در انتظار (عذاب خدا) باشيد كه من نيز با شما انتظار (عذابتان) دارم. (71) پس (موقع عذاب كه رسيد) ما هود و پيروانش را به رحمت خود (از عذاب) رهانيديم و آنان كه آيات (و رسول) ما را تكذيب كردند و ايمان نياوردند همه را بنيادشان برانداختيم. (72) و بر قوم ثمود برادرشان صالح را فرستاديم، گفت: اى قوم، خداى يكتا را پرستيد كه جز او شما را خدايى نيست، اكنون معجزى واضح و آشكار از طرف خدايتان آمده، اين ناقه خداست كه شما را آيت و معجزى است بزرگ، او را واگذاريد تا در زمين خدا چرا كند و قصد سويى درباره او مكنيد كه به عذابى دردناك گرفتار خواهيد شد. (73)