و محققا بسيارى از جن و انس را براى جهنم آفريديم، چه آنكه آنها را دلهايى است بىادراك و معرفت، و ديدههايى بىنور و بصيرت، و گوشهايى ناشنواى حقيقت، آنها مانند چهارپايانند بلكه بسى گمراهترند، آنها همان مردمى هستند كه غافلاند. (179) و خدا را نيكوترين نامهاست، بدانها خدا را بخوانيد، و آنان را كه در نامهاى او به انحراف مىگرايند به خود واگذاريد، كه به زودى كردار بدشان را مجازات خواهند ديد. (180) و از خلقى كه آفريدهايم فرقهاى به حق هدايت مىكنند و به حق حكم و دادگرى مىكنند. (181) و آنان كه آيات ما را تكذيب كردند به زودى آنها را به عذاب و هلاكت مىافكنيم از جايى كه فهم آن نكنند. (182) روزى چند به آنها مهلت دهيم، كه همانا مكر و عقاب من بس شديد است. (183) آيا اين مردم فكر نكردند كه صاحب آنها (يعنى پيامبر) هرگز جنونى در او نيست؟ او فقط ترساننده خلق است (از اهوال قيامت) به بيانى روشن. (184) آيا فكر و نظر در ملكوت آسمانها و زمين و در هر چه خدا آفريده نكردند و در اين كه اجل و مرگ آنها بسا باشد كه به آنان بسيار نزديك شده باشد؟ پس به چه حديثى بعد از اين (كتاب مبارك آسمانى) ايمان خواهند آورد؟ (185) هر كه را خدا گمراه خواست هيچ كس رهنماى او نباشد، و چنين گمراهان را خدا در طغيان و سركشى خود به حيرت و ضلالت واگذارد. (186) (اى رسول ما) از تو احوال و ساعت قيامت را سؤال خواهند كرد كه چه وقت فراخواهد رسيد؟ پاسخ ده كه علم آن منحصرا نزد ربّ و خداى من است، كسى به جز او آن را به هنگامش آشكار نكند، (شأن) آن ساعت در آسمانها و زمين بسى سنگين و عظيم است، نيايد شما را مگر ناگهانى. از تو مىپرسند گويى تو كاملا بدان آگاهى. بگو: علم آن ساعت محققا نزد خداست، ليكن اكثر مردم آگاه نيستند. (187)