خدا فرمود: دعاى شما مستجاب شد، پس هر دو استوار و پا برجا باشيد و از راه مردم جاهل پيروى مكنيد. (89) و ما بنى اسرائيل را از دريا گذرانيديم پس آن گه فرعون و سپاهش به ظلم و ستمگرى آنها را تعقيب كردند تا چون هنگام غرق فرعون فرا رسيد گفت: اينك من ايمان آوردم كه حقّا جز آن كسى كه بنى اسرائيل به او ايمان دارند خدايى در عالم نيست و من هم از مسلمانان و اهل تسليم فرمان او هستم. (90) اكنون بايد ايمان بياورى؟ در صورتى كه از اين پيش عمرى به (كفر و) نافرمانى زيستى و از مردم ظالم بدكار بودى. (91) پس ما امروز (تو را غرق درياى هلاك كرده و) بدنت را براى عبرت آيندگان به ساحل نجات مىرسانيم با آنكه بسيارى از مردم از آيات قدرت ما غافل هستند. (92) و محققا ما بنى اسرائيل را (پس از هلاك دشمنان) به مقام صدق (و منزل آسايش) مسكن داديم و از نعمتهاى پاكيزه (در ملك شام و مصر) روزى آنها كرديم، و هميشه بنى اسرائيل (در ايمان به رسول خاتم) اتفاق داشتند تا زمانى كه آن رسول با قرآن آسمانى براى هدايت آنها آمد آن گاه آغاز اختلاف كردند (و رسالت پيغمبر بزرگ را از عناد و لجاج منكر شدند. اى رسول ما) خداى تو روز قيامت ميان آنها در آنچه اختلاف مىكردند حكم خواهد كرد. (93) پس اگر شك و ريبى از آنچه به تو فرستاديم در دل دارى از خود علماى اهل كتاب كه كتاب آسمانى پيش از تو را مىخوانند بپرس. همانا (كتاب آسمانى) حق از جانب خدايت بر تو آمد و ابدا نبايد شك و ريبى در دل راه دهى. (94) و نبايد هرگز از آنان كه تكذيب آيات خدا كردند باشى كه از زيانكاران عالم خواهى شد. (95) البته آنان كه حكم عذاب خدا بر آنها حتم است ايمان نمىآورند. (96) اگر چه هر گونه معجزه و آيتى از جانب خدا بر آنان بيايد، تا وقتى كه عذاب دردناك را به چشم مشاهده كنند. (97)