و نزديك بود كه كافران تو را از سرزمين خود جنبانده تا از آنجا بيرونت كنند، و در اين صورت پس از آن اندك زمانى بيش زيست نمىكردند (كه به عذاب ما همه هلاك مىشدند). (76) ما آيين همه پيمبرانى را كه پيش از تو فرستاديم نيز همين (توحيد و خداپرستى و هلاك كافران و نجات اهل ايمان) قرار داديم، و اين طريقه ما را تغييرپذير نخواهى يافت. (77) نماز را وقت زوال آفتاب تا اول تاريكى شب به پا دار (يعنى نماز ظهرين را از اول ظهر و نماز عشائين را از بدو تاريكى شب به پا دار) و نماز صبح را نيز به جاى آر كه آن نماز به حقيقت مشهود (نظر فرشتگان شب و فرشتگان روز) است. (78) و بعضى از شب را به خواندن قرآن (در نماز) بيدار و متهجّد باش، كه نماز شب خاص توست، باشد كه خدايت تو را به مقام محمود (شفاعت كبرى) مبعوث گرداند. (79) و بگو كه بارالها مرا (هميشه به هر جا روم به مكّه يا مدينه يا عالم قبر و محشر) به قدم صدق داخل و به قدم صدق خارج گردان و به من از جانب خود حجت روشنى كه دائم يار و مددكار باشد عطا فرما. (80) و (به امت) بگو كه (دين) حق آمد و باطل نابود شد، كه باطل خود لايق محو نابودى ابدى است. (81) و ما آنچه از قرآن فرستيم شفا (ى دل) و رحمت (الهى) براى اهل ايمان است و ظالمان را به جز زيان (و شقاوت) چيزى نخواهد افزود. (82) و ما هر گاه به انسان نعمتى عطا كنيم از آن رو بگرداند و دورى جويد، و هر گاه شر و بلايى به او روى آورد به كلى مأيوس و نااميد شود. (83) بگو كه هر كس بر حسب ذات و طبيعت خود عملى انجام خواهد داد، و خداى شما به آن كه راهيافتهتر است (از همه كس) آگاهتر است. (84) و تو را از حقيقت روح مىپرسند، جواب ده كه روح از (عالم) امر خداست (و بىواسطه جسمانيات به امر الهى به بدنها تعلق مىگيرد) و (شما پى به حقيقت آن نمىبريد زيرا) آنچه از علم به شما دادند بسيار اندك است. (85) و اگر ما بخواهيم آنچه را كه به وحى بر تو آورديم (از قرآن و علم و آيين) همه را باز مىبريم و آن گاه تو بر (قهر) ما هيچ كارساز و مددكارى در اين باره نخواهى يافت. (86)