و قارون و فرعون و هامان را هم كه موسى (عليه السّلام) با معجزات روشن به هدايت آنها آمد (و به او نگرويدند و) باز در زمين تكبر و ظلم و طغيان كردند (همه را هلاك كرديم) و (بر قهر حق) سبقت نگرفتند (و راه نجاتى نيافتند). (39) ما هر طايفهاى را به كيفر گناهش مؤاخذه كرديم، بعضى را بر سرشان سنگ بلا فرو باريديم و برخى را صيحه عذاب آسمانى در گرفت و برخى را به زلزله زمين و گروهى ديگر را به غرق دريا به هلاكت رسانيديم، و خدا به آنان هيچ ستم نكرد ليكن آنها خود در حق خويش ستم مىكردند. (40) مثل حال آنان كه خدا را فراموش كرده و غير خدا را به دوستى و سرپرستى برگرفتند (در سستى و بىبنيادى) حكايت خانهاى است كه عنكبوت بنياد كند و اگر بدانند سستترين بنا خانه عنكبوت است. (41) خدا بر آنچه كه به غير او بخوانند (و پرستش كنند) آگاه است و او (بر انتقام اهل شرك و ريا) مقتدر و (به دقايق امور عالم) داناست. (42) و ما اين همه مثلها را براى مردم مىزنيم (تا حقايق براى آنها روشن شود) و ليكن به جز مردم دانشمند كسى تعقل در آنها نخواهد كرد. (43) خدا آسمانها و زمين را به حق (و در كمال حكمت) آفريده (نه بر باطل و لغو و عبث) و در اين خلقت آسمان و زمين آيت و نشانهاى (از ربوبيت) براى اهل ايمان كاملا پديدار است. (44) (اى رسول ما) آنچه را كه از كتاب (آسمانى قرآن) بر تو وحى شد (بر خلق) تلاوت كن و نماز را (كه بزرگ عبادت خداست) به جاى آر، كه همانا نماز است كه (اهل نماز را) از هر كار زشت و منكر باز مىدارد و همانا ذكر خدا بزرگتر (و برتر از حدّ انديشه خلق) است، و خدا به هر چه (براى خشنودى او و به ياد او) كنيد آگاه است. (45)