اين پيغمبران را برخى بر بعضى برترى و فضيلت داديم، بعضى را خدا با او سخن گفته و بعضى را رفعت مقام داده، و عيسى پسر مريم را معجزات آشكار داديم و او را به روح القدس نيرو بخشيديم، و اگر خدا مىخواست پس از فرستادن پيامبران و معجزات آشكار، مردم با يكديگر در مقام خصومت و قتال بر نمىآمدند، و ليكن آنان بر خلاف و دشمنى با هم برخاستند، برخى ايمان آورده و بعضى كافر شدند، و اگر خدا مىخواست با هم بر سر جنگ نبودند، و ليكن خدا هر چه مشيّتش قرار گيرد خواهد كرد. (253) اى اهل ايمان، از آنچه روزى شما كرديم انفاق كنيد پيش از آنكه بيايد روزى كه نه كسى (براى آسايش خود) چيزى تواند خريد و نه دوستى و شفاعتى به كار آيد، و كافران (دريابند كه) خود ستمكار بودهاند. (254) خداى يكتاست كه جز او خدايى نيست، زنده و پاينده است، هرگز او را كسالت خواب فرا نگيرد تا چه رسد كه به خواب رود، اوست مالك آنچه در آسمانها و زمين است، كه را اين جرأت است كه در پيشگاه او به شفاعت برخيزد مگر به فرمان او؟ علم او محيط است به آنچه پيش نظر خلق آمده و آنچه سپس خواهد آمد و خلق به هيچ مرتبه از علم او احاطه نتوانند كرد مگر به آنچه او خواهد، قلمرو علمش از آسمانها و زمين فراتر، و نگهبانى زمين و آسمان بر او آسان و بىزحمت است، و او والا مرتبه و با عظمت است. (255) كار دين به اجبار نيست، تحقيقا راه هدايت و ضلالت بر همه كس روشن گرديده، پس هر كه از راه كفر و سركشى ديو رهزن برگردد و به راه ايمان به خدا گرايد بىگمان به رشته محكم و استوارى چنگ زده كه هرگز نخواهد گسست، و خداوند (به هر چه خلق گويند و كنند) شنوا و داناست. (256)