تحيّت مؤمنان (و پذيرايى ايشان) روزى كه به لقاء رحمت حق نائل شوند سلام (خدا و بشارت لطف الهى) خواهد بود، و بر آنان پاداش با كرامت و شرافت مهيا فرموده است. (44) اى پيامبر (گرامى) ما تو را به رسالت فرستاديم تا (بر نيك و بد خلق) گواه باشى و (خوبان را به رحمت الهى) مژده دهى و (بدان را از عذاب خدا) بترسانى. (45) و به اذن حق (خلق را) به سوى خدا دعوت كنى و (در اين شب ظلمانى جهان) چراغ فروزان عالم باشى. (46) و مؤمنان را بشارت ده كه خدا را بر آنان فضل (و رحمت عظيم و ثواب) بزرگ خواهد بود (كه از حد تصور آنها بيرون است). (47) اى رسول، هرگز به فرمان كافران و منافقان مباش و از جور و آزارشان درگذر و كار خود به خدا واگذار، كه خدا بر كفالت و كارسازى (امور خلق) كفايت است. (48) اى مردان با ايمان، هر گاه زنان مؤمنه را به عقد خود در آورده و پيش از آنكه با آنها نزديكى كنيد طلاقشان داديد در اين صورت از شما نگه داشتن عدّه بر آنها نيست، پس آنها را به چيزى بهرهمند و به نيكى رها سازيد. (49) اى پيغمبر (گرامى) ما زنانى را كه مهرشان ادا كردى بر تو حلال كرديم و نيز كنيزانى را كه به غنيمت خدا تو را نصيب كرد و ملك تو شد و نيز دختران عمو و دختران عمّهها و دختران خالو و دختران خالههايت را آنها كه با تو از وطن خود هجرت كردند و نيز زن مؤمنهاى را كه خود را به رسول (بىشرط و مهر) ببخشد و رسول هم به نكاحش مايل باشد، كه اين حكم (هبه و بخشيدن زن و حلال شدن او) مخصوص توست دون مؤمنان، كه ما حكم زنان عقدى و كنيزان ملكى مؤمنان را (كه پيشتر با شرايط و عدد و حقوق آنها بر شوهر همه را بيان كرديم) مىدانيم كه چه مقرر كردهايم. (اين زنان همه را كه بر تو حلال كرديم و تو را مانند مؤمنان امّتت به احكام نكاح مقيّد نكرديم) بدين سبب است كه بر وجود (عزيز) تو در امر نكاح هيچ حرج و زحمتى نباشد. و خدا را (بر بندگان، خصوص بر تو) مغفرت و رحمت بسيار است. (50)