باز بگو: (كتاب و رسول و يا شمشير) حق آمد و ديگر باطل در اول و آخر (در دنيا و آخرت) محو و نابود است. (49) باز بگو: اگر من (به عقيده شما) گمراه شدهام زيانش بر من است (نه بر شما)، و اگر هدايت يافتهام آن به وحى خداى من به من است (نه به هوش و تدبير من) كه خدا البته (دعاى بندگان را) شنوا و (به قلوب خلق) نزديك است. (50) و اگر تو سختى حال مجرمان را مشاهده كنى هنگامى كه ترسان و هراسانند، در آن حال هيچ (از عذاب و قهر الهى) فوت نشوند و از مكان نزديكى دستگير شوند. (51) و كافران (در آن حال كه عذاب دوزخ را به چشم ببينند پشيمان شده و) گويند: ما به حق ايمان آورديم. و با اين همه دورى (از مقام ايمان) كجا بدان مقام در قيامت نائل توانند شد؟ (52) در صورتى كه آنها پيش از اين به حق كافر بودند و از جايى دور (از مقام علم و يقين) نسبت ناروا (ى جنون و سحر و كذب به رسول حق) مىدادند. (53) و (امروز) ميان آنها و آرزوهايشان (كه به دنيا بر گردند يا توبه و ايمانشان را بپذيرند تا از عذاب رهايى يابند) به كلى دورى و مباينت افكندند چنان كه به امثال آنها از امم گذشته كه آنها هم در شك و ريب بودند نيز چنين كردند. (54) 35- سورة فاطر به نام خداوند بخشنده مهربان سپاس خداى راست كه آفريننده آسمانها و زمين است و فرشتگان را رسولان (پيمبران خود) گردانيد و داراى دو و سه و چهار بال و پر (قدرت) قرار داد، هر چه بخواهد در آفرينش مىافزايد كه خدا بر (بعث و ايجاد) هر چيز قادر است. (1) درى كه خدا از رحمت به روى مردم بگشايد هيچ كس نتواند بست و آن در كه او ببندد هيچ كس جز او نتواند گشود، و اوست خداى بىهمتاى با حكمت و اقتدار. (2) اى مردم، متذكر شويد كه چه نعمتها خدا به شما عطا فرمود، آيا جز خدا آفرينندهاى هست كه از آسمان و زمين به شما روزى دهد؟ هرگز جز آن خداى يكتا خدايى نيست، پس اين مشركان چگونه شما را (از درگاه حق رو به بتان باطل) مىگردانند؟ (3)