پس (در آن روز) از آن كسى كه بر خدا دروغ بسته و وعده صدق رسولان خدا را كه به او رسيده تكذيب كرده هيچ كس ستمكارتر هست؟ آيا منزلگاه كافران در آتش دوزخ نيست؟ (32) و آن كس كه (وعده) صدق را آورد و (آن كس كه) آن را تصديق كرد (و به خدا و قيامت ايمان آورد) هم آنها به حقيقت اهل تقوا هستند. (33) براى آن بندگان نزد خدايشان از هر نعمتى كه بخواهند مهيّاست، كه اين پاداش نيكو كاران عالم است. (34) تا خدا زشتترين گناهانشان را مستور و محو گرداند و بسى بهتر از اين اعمال نيكشان به آنها پاداش عطا كند. (35) آيا خداى (مهربان) براى بندهاش كافى نيست؟ و مردم (مشرك) تو را از قدرت غير خدا مىترسانند! و هر كه را خدا به گمراهى خود واگذارد ديگر او را هيچ راهنمايى نخواهد بود. (36) و هر كس را خدا هدايت كند ديگر احدى او را گمراه نتواند كرد. آيا خدا مقتدر و غالب (بر تمام قواى عالم) و منتقم (از همه ستمكاران جهان) نيست؟ (37) و اگر از اين مشركان بپرسى كه زمين و آسمانها را كه آفريده است؟ البته جواب دهند: خدا آفريده. پس به آنها بگو: چه تصور مىكنيد، آيا همه بتهايى كه جز خدا مىخوانيد اگر خدا بخواهد مرا رنجى رسد آن بتان مىتوانند آن را رفع كنند؟ يا اگر خدا بخواهد مرا به رحمتى رساند بتان مىتوانند آن رحمت را از من باز دارند؟ بگو: خدا مرا كافى است، كه متوكلان عالم بر او توكل مىكنند. (38) باز بگو: اى قوم، شما را آنچه ميسّر است (و در خور جهل و گمراهى شماست) عمل كنيد، من هم (آنچه روا دانم) عمل مىكنم و به زودى معلوم شما گردد. (39) كه عذاب با ذلّت و خوارى كه را فرا رسد و آلام هميشگى (دوزخ) بر كه فرود آيد؟ (40)