آنها پاسخ دهند كه آيا پيغمبران شما با معجزات و ادلّه روشن براى (هدايت) شما نيامدند؟ دوزخيان گويند: آرى آمدند (ما پيروى آنان نكرديم و بدين روز سياه افتاديم). پس خازنان جهنّم گويند: اينك هر چه مىخواهيد دعا (و ناله) كنيد، كه دعاى كافران جز در ضلالت (و زيان) نخواهد بود. (50) ما (كه خداى تواناييم) البته رسولان خود و اهل ايمان را هم در دنيا ظفر و نصرت مىدهيم و هم روز قيامت كه گواهان (اعمال نيك و بد) به شهادت برخيزند (مؤمنان را به مقامات بهشتى پاداش مىدهيم). (51) در آن روز ستمكاران را (پشيمانى و) عذرخواهى سود ندهد و بر آنها خشم و لعن و منزلگاه بد (جهنّم) مهيّاست. (52) و همانا ما به موسى مقام هدايت عطا كرديم و بنى اسرائيل (قوم او) را وارث كتاب (بزرگ تورات) گردانيديم. (53) تا آن قوم هدايت يابند و خردمندان پند گيرند. (54) پس (اى رسول ما، بر آزار امت) صبر كن كه البته وعده (ثواب و عقاب) خدا حق است و بر گناه خود از خدا آمرزش طلب كن (يعنى بر گناه امت نادان از درگاه خدا آمرزش خواه) و صبح و شام به تسبيح و ذكر و ستايش پروردگار خود پرداز. (55) آنان كه در آيات خدا بىهيچ حجت و برهان كه آنان را آمده باشد راه انكار و جدل پيمايند جز تكبر و نخوت (و قصد رياست) چيزى در دل ندارند كه به آرزوى دل هم آخر نخواهند رسيد، پس تو (از شر و فتنه آنها) پناه به درگاه خدا بر، كه خدا شنوا و بيناست. (56) البته خلقت آسمانها و زمين بسيار بزرگتر و مهمتر از خلقت بشر است و ليكن اكثر مردم اين معنا را درك نمىكنند. (57) و هرگز (جاهل) نابينا و شخص (عالم) بينا يكسان نيستند و هم آنان كه ايمان آورده و نيكوكار شدند (نزد خدا) با (كافران) بدكردار مساوى (در درجات آخرت) نيستند، ليكن بسيار كم اين حقيقت را متذكر مىشويد. (58)