به آنان كه ايمان آوردهاند بگو كه از (جور جهالتهاى) مردمى كه به ايّام الهى (و روز وعدههاى خدا) اميدوار نيستند درگذرند تا خدا عاقبت هر قومى را به پاداش اعمال خود برساند. (14) هر كس كار نيك كند به نفع خود و هر كه بد كند به زيان خويش كرده است، آن گاه (براى پاداش نيك و بد) به سوى خداى خود بازگردانيده مىشويد. (15) و ما بنى اسرائيل را كتاب (آسمانى تورات) و حكم و نبوت عطا كرديم و از هر روزى لذيذ و حلال نصيب آنها گردانيديم و آنان را بر اهل دوران خود فضيلت داديم. (16) و نيز به آن قوم آيات و معجزات روشن در امر (دين و نظم دنيا) عطا نموديم و آنها خلاف و نزاع بر نينگيختند مگر دانسته، براى ظلم و تعدّى به حقوق يكديگر. البته خدا بين نزاع و اختلافات آنها روز قيامت داورى خواهد كرد. (17) سپس ما تو را بر شريعت كامل در امر دين مقرر فرموديم. تو آن را كاملا پيروى كن و هيچ پيرو هواى نفس مردم (مشرك) نادان مباش. (18) آن مردم هيچ تو را در برابر (عذاب) خدا به كار نيايند، و ستمكاران عالم به نفع خود در ظلم و ستم دوستدار و مددكار يكديگرند و خدا دوستدار و مددكار متقيان است. (19) اين قرآن براى عموم مردم مايه بصيرت بسيار و براى اهل يقين موجب هدايت و رحمت پروردگار است. (20) آيا آنان كه مرتكب اعمال زشت و تبهكارى شدند گمان كردند رتبه آنها را مانند كسانى كه ايمان آورده و نيكوكار شدند قرار مىدهيم تا در مرگ و زندگانى هم با مؤمنان يكسان باشند؟ حكم آنها انديشه بسيار باطل و جاهلانهاى است. (21) و خدا آسمانها و زمين را به حق آفريده است (و در هر چه خلق كرده مصلحت و مقصودى داشته) و عاقبت هر نفسى بى هيچ ستمى پاداش هر عملى كه كرده است خواهد يافت. (22)