و چقدر طوايفى را پيش از اينان ما هلاك كرديم كه با قهر و قوّتتر از اينان بودند و در هر ديار راه جستند. آيا هيچ راه نجاتى يافتند؟ (36) در اين هلاك پيشينيان پند و تذكر است آن را كه قلب هوشيارى داشته باشد يا گوش فرا دهد و توجه كامل كند و گواهى دهد. (37) و همانا ما آسمانها و زمين و آنچه بين آنهاست همه را در شش روز آفريديم و هيچ رنج و خستگى به ما نرسيد. (38) پس تو (اى رسول) بر آنچه مىگويند (و مىكنند از آزار و تكذيب) صبر كن (تا ما آنها را كيفر دهيم) و به حمد و ستايش خدايت تسبيحگو پيش از طلوع خورشيد (به نماز صبح) و پيش از غروب آن (به نماز ظهر و عصر). (39) و باز برخى از شب را (به نماز مغرب و عشاء) و هم در عقب سجدهها به تسبيح خدا پرداز. (40) و به نداى منادى حق (اسرافيل) روزى كه از مكان نزديك (مردگان را براى زنده شدن) ندا كند گوش فرا دار (كه هم اكنون به گوش دلت نداى او را بشنوى). (41) روزى كه خلق آن صيحه به حق را بشنوند آن روز هنگام خروج (از قبرها) است. (42) البته ما خلق را زنده ساخته و مىميرانيم و بازگشت همه به سوى ماست. (43) روزى كه زمين از (احاطه بر) آنها بشكافد و همه (به عرصه قيامت) بشتابند و اين جمعآورى خلق بر ما سهل و آسان باشد. (44) ما به گفتار مردم (مغرض نادان) داناتريم و تو بر آن مردم، جبّار و مسلّط نيستى (تو رسول حقّى) پس آن كس را كه از وعده عذاب قيامت من ترسان است به آيات قرآن متذكر ساز. (45) 51- سورة الذاريات به نام خداوند بخشنده مهربان قسم به نفس بادهاى عالم كه (به امر حق بذرافشانى كنند و تخم نباتات را به هر جا) نيكو بپراكنند. (1) قسم به ابرها كه بار سنگين (باران را به امر حق) به دوش گيرند (تا به هر جا مأمورند فرو بارند). (2) قسم به كشتىها كه آسان (به روى آب) روان شوند. (3) قسم به فرشتگان كه كار جهانيان را (به اذن خدا) قسمت كنند. (4) قسم به اينان كه آنچه شما را وعده دادند همه صدق و حقيقت است. (5) و البته جزاى اعمال، روزى واقع خواهد گرديد. (6)