پروردگارا ما به كتابى كه فرستادى ايمان آورده و از رسول تو پيروى كرديم، نام ما را در صحيفه اهل يقين ثبت فرما. (53) يهود با خدا مكر كردند و خدا هم در مقابل با آنها مكر كرد، و خدا از همه بهتر تواند مكر كرد. (54) (به ياد آر) وقتى كه خدا فرمود: اى عيسى، همانا من (روح) تو را قبض نموده و به سوى (آسمان قرب) خود بالا برم و تو را پاك و منزّه از (معاشرت و آلايش) كافران گردانم و پيروان تو را بر كافران تا روز قيامت برترى دهم، آن گاه بازگشت شما به سوى من خواهد بود، پس (به حق) حكم كنم در آنچه بر سر آن با هم به نزاع بر مىخاستيد. (55) پس آن گروهى را كه كافر شدند به عذابى سخت در دنيا و آخرت معذّب گردانم، و (براى نجاتشان) هيچ كس به آنها مدد و يارى نخواهد كرد. (56) اما آنان كه ايمان آورده و نيكوكار شدند، خدا اجر تمام و كامل به آنها عطا كند، و خدا هرگز ستمكاران را دوست نمىدارد. (57) اين سخنان كه بر تو مىخوانيم از آيات الهى و ذكر حكمت آموز است. (58) همانا مثل (خلقت) عيسى به امر خدا مثل خلقت آدم است كه او را از خاك بساخت، سپس بدان خاك گفت: (بشرى به حد كمال) باش، همان دم چنان گشت. (59) سخن حق همان است كه از جانب خدا به تو رسيد، مبادا هيچ گاه در آن شكّ كنى! (60) پس هر كس با تو درباره عيسى در مقام مجادله برآيد بعد از آنكه به احوال او آگاهى يافتى، بگو: بياييد ما و شما فرزندان و زنان و كسانى را كه به منزله خودمان هستند بخوانيم، سپس به مباهله برخيزيم (در حق يكديگر نفرين كنيم) تا دروغگويان (و كافران) را به لعن و عذاب خدا گرفتار سازيم. (61)