زنانى از (جامعه) شما كه عمل ناشايسته كنند چهار شاهد مسلمان بر آنها بخواهيد، چنانچه شهادت دادند آن زنان را در خانه نگه داريد تا عمرشان به پايان رسد يا خدا براى آنها راهى پديدار گرداند. (15) و هر كس از شما (مسلمانان) عمل ناشايست مرتكب شود، چه زن و چه مرد، آنان را (به سرزنش و توبيخ) بيازاريد، چنانچه توبه كردند و به كار شايسته پرداختند متعرض آنها نشويد، كه خدا توبهپذير و مهربان است. (16) محققا خدا توبه آنهايى را مىپذيرد كه عمل ناشايسته را از روى نادانى مرتكب شوند و پس از آن به زودى توبه كنند، البته خدا آنها را مىبخشد و خدا (به مصالح خلق) دانا و آگاه است. (17) و كسانى كه (تمام عمر) به اعمال زشت اشتغال ورزند تا آن گاه كه يكيشان مشاهده مرگ كند در آن ساعت پشيمان شود و گويد: اكنون توبه كردم، توبه چنين كسى پذيرفته نخواهد شد، و آنان كه به حال كفر بميرند (توبه آنها نيز قبول نشود)، بر اينان عذابى دردناك مهيا ساختيم. (18) اى اهل ايمان، براى شما حلال نيست كه زنان را به اكراه و جبر به ميراث گيريد (مانند جاهليّت)، و بر آنان سختگيرى و بهانهجويى مكنيد كه قسمتى از آنچه مهر آنها كردهايد به جور بگيريد، مگر آنكه عمل زشتى از آنها آشكار شود. و در زندگانى به آنها به انصاف رفتار نماييد، و چنانچه دلپسند شما نباشند (اظهار كراهت مكنيد) چه بسا چيزها ناپسند شماست و حال آنكه خدا در آن خير بسيار مقدّر فرمايد. (19)