و نكاح زنان شوهردار نيز (براى شما حرام شد) مگر آن زنانى كه (در جنگهاى با كفّار، به حكم خدا) متصرّف شدهايد. اين حكم خدا بر شماست، و هر زنى غير آنچه ذكر شد شما را حلال است كه به مال خود به طريق زناشويى بگيريد نه آنكه زنا كنيد، پس چنانچه از آنها بهرهمند شويد آن مهر معيّن كه حق آنهاست به آنان بپردازيد، و باكى نيست بر شما كه بعد از تعيين مهر هم به چيزى با هم تراضى كنيد (و بدانيد كه) البته خدا دانا و آگاه است. (24) و هر كه را توانايى آن نباشد كه زنان پارساى با ايمان (و آزاد) گيرد پس، از كنيزان مؤمنه كه مالك آن شديد به زنى اختيار كند. خدا آگاهتر است به (مراتب) ايمان شما كه شما اهل ايمان بعضى از جنس بعضى ديگريد (و همه مؤمن و در رتبه يكسانيد)، پس با كنيزان مؤمنه با اذن مالكشان ازدواج كنيد و مهر آنها را به طرز پسنديده بدهيد، كنيزانى كه عفيف باشند نه زناكار و رفيق و دوستباز، پس چون شوهر كردند چنانچه عمل زشتى از آنها سر زند بر آنها نصف عذاب (يعنى حدّ) زنان پارساى آزاد است. اين حكم درباره كسى است كه بترسد مبادا به رنج افتد، و صبر كردن براى شما بهتر است، و خدا بخشنده و مهربان است. (25) خدا مىخواهد (راه سعادت را) براى شما بيان كند و شما را به آداب (ستوده) آنان كه پيش از شما بودند رهبر گردد و بر شما ببخشايد، كه خدا دانا و به حقايق امور آگاه است. (26)