نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : ارفع، سيد كاظم جلد : 1 صفحه : 125
104 وقتى به آنها گفته مىشود: به آنچه خدا نازل فرموده و به پيامبر روى آوريد. مىگويند: آنچه از پدران خويش يافتهايم ما را بس است. مگر غير از اين است كه پدران آنها چيزى نمىدانستند و هدايت شده بودند. 105 اى اهل ايمان! بر شما باد به خودسازى كه اگر هدايت يافتيد گمراهى ديگران به شما زيانى وارد نمىكند. بازگشت همگى شما به سوى خداست و به آنچه انجام مىداديد، شما را آگاه خواهد ساخت. 106 اى اهل ايمان! اگر مرگ يكى از شما فرا رسيد، در هنگام وصيت دو نفر عادل از خودتان به عنوان شاهد لازم است و يا دو نفر عادل از غير خودتان كه اگر در سفر مرگ به سراغ شما آمد، آن دو شاهد را داشته باشيد و اگر در صداقت آنها ترديد داريد، بعد از نماز آنها را وادار كنيد تا قسم بخورند كه ما حاضر نيستيم حق را به چيزى بفروشيم اگر چه درباره خويشان ما باشد، و هيچگاه شهادت الهى را كتمان نمىكنيم؛ كه در اين صورت گنهكار خواهيم بود. 107 و اگر معلوم شد كه شاهدان وصيت خيانتى كردهاند، دو شاهد ديگر كه شايستهتر باشند از آنها كه به زيانشان كار شده جاى آنها قرار گيرند و خدا را قسم خورند كه شهادت ما از شهادت آنها درستتر است و ما از حق تجاوز نمىكنيم كه در غير اين صورت از ستمكاران خواهيم بود. 108 اين روش به آن نزديكتر است كه شهادت خود را به صورت واقعى ادا كنند و يا بترسند از اينكه پس از قسم خوردنشان قسمهايى جاى قسمهاى آنها را بگيرد. از خدا بترسيد و بشنويد كه خداوند مردم فاسق را هدايت نمىكند.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : ارفع، سيد كاظم جلد : 1 صفحه : 125