نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : ارفع، سيد كاظم جلد : 1 صفحه : 279
103 ما مىدانيم كه آنها مىگويند: اين آيات را بشرى به او تعليم داده است. زبان كسى كه قرآن را به او نسبت مىدهند عجمى است، در حالى كه قرآن به زبان عربى فصيح نازل شده است. 104 آنانى كه به آيات الهى ايمان نمىآورند، خداوند آنان را هدايت نمىفرمايد و براى آنها عذابى دردناك در نظر گرفته شده است. 105 دروغ را آنكس به خدا مىبندد كه ايمان به آيات الهى ندارد كه البته اينها خود دروغگويانند. 106 هر كه بعد از ايمان آوردن، خدا را انكار كند، نه آنكه مجبورش كرده باشند و دلش لبريز از ايمان باشد. آرى آنانى كه سينه خود را براى قبول كفر گشودهاند، خشم پروردگار شامل حال آنهاست و براى ايشان عذاب بزرگى خواهد بود. 107 بدين خاطر كه زندگى دنيا را بر آخرت انتخاب كردند و خداوند مردم كافر را هدايت نمىكند. 108 همينها هستند كه خداوند بر دلها و گوشها و چشمهايشان مهر زده و همينها مردمى غافلند. 109 خواهناخواه در آخرت اينها زيانكارند. 110 آنگاه پروردگارت نسبت به كسانى كه بعد از فريب خوردن هجرت كردند و سپس جهاد نمودند و شكيبايى كردند، خداى تو بعد از اين كارها البته بخشنده و مهربان است.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : ارفع، سيد كاظم جلد : 1 صفحه : 279