نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : ارفع، سيد كاظم جلد : 1 صفحه : 300
54 ما در اين قرآن براى مردم انواع مثالها بيان نموديم؛ ولى اين انسان بيش از هر چيز به مجادله مىپردازد. 55 چه چيز مردم را از ايمان آوردن مانع مىشود، زمانى كه هدايت به سراغشان آمد و از پروردگارشان طلب بخشش كنند، جز اينكه سرنوشت گذشتگان گريبان آنها را بگيرد و يا با عذاب الهى روبرو شوند؟ 56 ما پيامبران را جز مژدهدهنده و بيم رسان نمىفرستيم. كافران همواره از طريق باطل مجادله مىكنند تا حق را از ميان بردارند و آيات مرا با آنچه را كه به آن ترسانده شدهاند، به مسخره گرفتهاند. 57 چه كسى ستمكارتر است از آنكه هنگام نقل آيات پروردگارش از آن روى بر مىگرداند و اعمال گذشتهاش را فراموش كرده است. ما بر دل چنين انسانهايى پرده افكندهايم تا بفهمند و گوشهايشان را سنگين كردهايم و اگر آنها را دعوت به هدايت كنى، هرگز قبول هدايت نمىكنند. 58 پروردگارت بخشنده و صاحب رحمت است و اگر مىخواست آنها را به خاطر كارهايشان مجازات كند، در عذابشان شتاب مىكرد؛ ولى آنها وقت معيّنى دارند كه هيچگاه راه فرارى از آن نخواهند داشت. 59 اينها شهرهايى است كه ساكنين آنها را به ستمكاريهايشان نابود كرديم و براى هلاكتشان زمان معيّنى قرار داديم. 60 به ياد آور زمانى را كه موسى به رفيق جوان خويش گفت: من دست از جستجو بر نمىدارم تا به محل تلاقى دو دريا برسم، گرچه مدتى طولانى در طلب آن باشم. 61 و همينكه به تلاقى دو دريا رسيدند، ماهى خود را فراموش كردند. ماهى هم راه خود را به دريا پيش گرفت.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : ارفع، سيد كاظم جلد : 1 صفحه : 300