زمينه سازى براى دستگيرى‌

عوامل ياد شده هارون را بر آن داشت تا تصميم قطعى خود را مبنى بر دستگيرى و به شهادت رساندن موسى‌بن جعفر (ع) به مرحله اجرا گذارد. ولى اين كار نياز به زمينه‌سازى اجتماعى و آماده كردن افكار عمومى داشت. بعيد نيست پاره‌اى از اين سعايتها، ساختگى و به دستور خود هارون صورت گرفته باشد تا بعدها بتواند وانمود كند كه مردم نيز در اين قضيه سهيم بودند. [1]

بجز اين نكته، هارون براى فراهم كردن زمينه اجتماعى دستگيرى امام (ع) دست به تبليغات گسترده‌اى زد كه متهم كردن امام (ع) به تهمتهاى ناروا از مهمترين آنهاست.

هارون چه در گفتگوهاى روياروى با پيشواى هفتم (ع) و چه در صحبتهاى عمومى‌اش با مردم‌از اين حربه بهره مى‌جست. به عنوان نمونه در جلسه‌اى خطاب به امام (ع) گفت: «چرا شما مى‌گوييد: تمامى مسلمانان بردگان و كنيزان ما هستند؟ و نيز مى‌گوييد: كسى كه ما بر او حقى داريم و او ادا نمى‌كند مسلمان نيست.»

امام (ع) اين تهمت را بشدت تكذيب كرد و با دليل و منطق پاسخ هارون را داد. [2]

[1] - نمونه اين تزوير و سياست خائنانه را در زندگى سياسى بعضى از خلفا از جمله معتصم در برخورد با امام جواد (ع) مى‌بينيم كه در جاى خود از آن بحث خواهد شد.

[2] - ر. ك: مسندالامام الكاظم (ع) ج 2، ص 159، در درس بعد به موارد ديگرى از تهمتهاى هارون اشاره مى‌كنيم.