خلاصه‌

هارون برغم آنكه در عرصه سياست آن روز چهره قدرتمند و موفقى بود در جبهه مبارزه با خط امامت با ناكامى روبه رو شد؛ ناچار تصميم به قتل رهبرى آن گرفت.

هارون هرچند بارها با احضار امام كاظم (ع) به مركز خلافت تصميم به كشتن آن حضرت گرفت ولى موفق نشد تا آنكه سرانجام در سفر به مدينه به سال 179 ه. ق دستور داد امام (ع) را دستگير كرده و به بصره نزد عيسى بن جعفر منتقل نمايند.

امام (ع) مدت يكسال در زندان بصره بود. پس از آن به بغداد منتقل شد. دربغداد نزد چند نفر از جمله فضل بن ربيع و يحيى بن خالد برمكى زندانى بود.

شخصيت معنوى والهى و نيز رفتار و اخلاق امام (ع) در زندان بگونه‌اى بود كه زندانبانان را تحت تأثير قرار مى‌داد و آنان را مجذوب آن بزرگوار مى‌كرد. از اين رو، هارون مجبور شد آن حضرت را به دست خون آشامى همچون سندى بن شاهك بسپارد و از وى بخواهد كه هر چه زودتر امام را به شهادت برساند.

هارون در آخرين روزهاى زندگى امام (ع) با فرستادن يحيى برمكى نزد آن حضرت در زندان سعى در به سازش كشيدن و تسليم آن گرامى در برابر خواسته خود داشت كه موفق نشد.

سرانجام، امام (ع) در 25 رجب سال 183 ه. ق در زندان سندى بن شاهك با زهر به شهادت رسيد و در مقابر قريش به خاك سپرده شد.

دستگاه خلافت براى سرپوش نهادن به جنايت خود دست به اقدامات مذبوحانه‌اى زد.

پرسش‌

1- هارون پس‌ازاحساس شكست وناكامى در رويارويى باجبهه امامت چه تصميمى‌گرفت؟

2- موسى بن جعفر (ع) در چه سالى و چگونه دستگير شد؟

3- پيشواى هفتم (ع) چه مدت در زندان بصره بود؟ و چرا از آنجا منتقل شد؟

4- آخرين ترفند هارون براى به سازش كشيدن امام كاظم (ع) چه بود؟

5- موسى بن جعفر (ع) در چه تاريخى و در كدام زندان به شهادت رسيد؟