است ....» [1]

2- مخالفان

الف- مخالفان سياسى معاصر امام عليه السلام:

* هارون الرشيد: مردم به حضور هارون الرشيد بار يافتند. آخرين نفر موسى بن جعفر عليه السلام بود. هنگامى كه چشم هارون به امام عليه السلام افتاد به جنب و جوش در آمد و چشم به انتظار حضرت ماند، و چون امام عليه السلام داخل شد هارون روى دو زانو نشست و آن گرامى در آغوش گرفت و از احوال آن حضرت مى‌پرسيد و امام پاسخ مى‌داد: خير است.

هنگامى كه امام خواست برود، هارون دوباره او را در آغوش گرفت و بدرقه كرد. مأمون كه ناظر اين جريان بود مى‌گويد: عرض كردم اى اميرمؤمنان! با اين مرد، رفتارى كرديد كه هيچگاه با كسى نكرده بوديد! اين فرد چه كسى بود؟ گفت: فرزندم! اين، وارث دانش پيامبران، موسى بن جعفر بن محمد است. اگر در جستجوى دانش صحيح هستى بايد در نزد او بجويى.

هارون، سرسخت‌ترين دشمن موسى بن جعفر عليه السلام در اين سخنان، به شخصيت بى نظير فرزند پيامبر صلى الله عليه و آله اعتراف نمود و با بياناين جمله كه «وى وارث دانش پيامبران است» شايستگى او را براى خلافت اسلامى و جانشينى رسول خدا صلى الله عليه و آله بيان كرد. اما چه كند كه به گفته خود: «ملك عقيم است» و همين مسأله او را به مبارزه و رقابت باپيشوا و خليفه واقعى پيامبر صلى الله عليه و آله كشاند.

* فضل بن ربيع برمكى: زمانى كه هارون، موسى بن جعفر عليه السلام را نزد وزير خود فضل بن ربيع زندانى كرد، او به هارون نوشت: من نمى‌دانم او را نزد خود نگه دارم؛ زيرا او فردى است كه در حال حاضر در روى زمين كسى از وى داناتر و عابدتر نيست. [2]

و نيز مى‌افزايد: هارون بارها در پى من فرستاد و مرا به قتل موسى بن جعفر عليه السلام فرمان

[1] كشف الغمه ج 3 ص 46

[2] امامان شيعه و جنبشهاى مكتبى محمد تقى مدرسى ص 222