سوره نوح

{{(آیه):بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوْمِهِ أَنْ أَنذِرْ قَوْمَكَ مِن قَبْلِ أَن يَأْتِيَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ }} (۱)
*بنام خداوند بخشنده مهربان* ما نوح را به سوى قومش فرستادیم و گفتیم: «قوم خود را انذار کن پیش از آن که عذاب دردناکى به سراغشان آید.»
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):قَالَ يَا قَوْمِ إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ مُّبِينٌ }} (۲)
گفت: «اى قوم من! به یقین من براى شما انذار کننده آشکارى هستم،
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِيعُونِ }} (۳)
که خدا را پرستش کنید و از مخالفت او بپرهیزید و مرا اطاعت نمایید،
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):يَغْفِرْ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمْ وَيُؤَخِّرْكُمْ إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى ۚ إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاءَ لَا يُؤَخَّرُ ۖ لَوْ كُنتُمْ تَعْلَمُونَ }} (۴)
تا خدا گناهانتان را بیامرزد و تا زمان معیّنى شما را عمر دهد; زیرا هنگامى که اجل الهى فرا رسد، تأخیرى نخواهد داشت اگر مى دانستید.»
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):قَالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوْتُ قَوْمِي لَيْلًا وَنَهَارًا }} (۵)
(نوح) گفت: «پروردگارا! من قوم خود را شب و روز (به سوى تو) دعوت کردم،
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):فَلَمْ يَزِدْهُمْ دُعَائِي إِلَّا فِرَارًا }} (۶)
امّا دعوت من چیزى جز فرار (از حق) بر آنان نیفزود.
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):وَإِنِّي كُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِيَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَكْبَرُوا اسْتِكْبَارًا }} (۷)
و من هر زمان آنها را دعوت کردم (که ایمان بیاورند) تا تو آنها را بیامرزى، انگشتان خویش را در گوشهایشان قرارداده و لباسهایشان را بر خود پیچیدند، و در مخالفت اصرار ورزیدند و بشدّت استکبار کردند.
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):ثُمَّ إِنِّي دَعَوْتُهُمْ جِهَارًا }} (۸)
سپس من آنها را با صداى بلند(به اطاعت فرمان تو) دعوت کردم،
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):ثُمَّ إِنِّي أَعْلَنتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَارًا }} (۹)
سپس آشکارا و نهان (حقیقت توحید و ایمان را) براى آنان بیان داشتم.
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا }} (۱۰)
و گفتم: «از پروردگار خویش آمرزش بطلبید که او بسیار آمرزنده است،
<hr class="aye-hr">