سوره عبس

{{(آیه):بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ عَبَسَ وَتَوَلَّىٰ }} (۱)
*بنام خداوند بخشنده مهربان* چهره درهم کشید و روى بر تافت،
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):أَن جَاءَهُ الْأَعْمَىٰ }} (۲)
از این که نابینایى به سراغ او آمد.
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّىٰ }} (۳)
تو چه مى دانى شاید او تقوا پیشه کند،
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّكْرَىٰ }} (۴)
یا متذکّر گردد و این تذکّر به حال او مفید باشد.
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَىٰ }} (۵)
امّا آن کس که خود را توانگر مى بیند،
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّىٰ }} (۶)
تو به او روى مى آورى،
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ }} (۷)
در حالى که اگر او تقوا پیشه نکند چیزى بر تو نیست.
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):وَأَمَّا مَن جَاءَكَ يَسْعَىٰ }} (۸)
اما کسى که به سراغ تو مى آید و کوشش مى کند،
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):وَهُوَ يَخْشَىٰ }} (۹)
و (از خدا) ترسان است،
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّىٰ }} (۱۰)
تو از او غافل مى شوى!
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ }} (۱۱)
هرگز چنین نیست (که آنها مى پندارند); این (قرآن براى همه) تذکر ویادآورى است،
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):فَمَن شَاءَ ذَكَرَهُ }} (۱۲)
و هر کس بخواهد از آن پند مى گیرد.
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):فِي صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ }} (۱۳)
در الواح پرارزشى
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ }} (۱۴)
والا قدر و پاکیزه،
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):بِأَيْدِي سَفَرَةٍ }} (۱۵)
به دست سفیرانى
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):كِرَامٍ بَرَرَةٍ }} (۱۶)
والا مقام (و فرمانبردار) و نیکوکار!
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَكْفَرَهُ }} (۱۷)
مرگ بر این انسان، چقدر ناسپاس است!
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ }} (۱۸)
مگر (خداوند) او را از چه چیز آفریده است؟!
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ }} (۱۹)
او را از نطفه ناچیزى آفرید، سپس اندازه گیرى کرد و موزون ساخت،
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ }} (۲۰)
سپس راه (سعادت) را براى او آسان کرد
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ }} (۲۱)
بعد او را میراند و در قبر نهاد،
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنشَرَهُ }} (۲۲)
پس هرگاه بخواهد او را زنده مى کند.
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ }} (۲۳)
هرگز چنین نیست (که او مى پندارد); او هنوز آنچه را (خدا) فرمان داده، اطاعت نکرده است.
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَىٰ طَعَامِهِ }} (۲۴)
انسان باید به غذاى خویش (و آفرینش آن) بنگرد!
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا }} (۲۵)
ما آب فراوان از آسمان فرو ریختیم،
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا }} (۲۶)
سپس زمین را از هم شکافتیم،
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):فَأَنبَتْنَا فِيهَا حَبًّا }} (۲۷)
و در آن دانه هاى فراوانى رویاندیم،
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):وَعِنَبًا وَقَضْبًا }} (۲۸)
و انگور و سبزى بسیار،
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا }} (۲۹)
و زیتون و نخل فراوان،
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):وَحَدَائِقَ غُلْبًا }} (۳۰)
و باغ هاى پردرخت،
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):وَفَاكِهَةً وَأَبًّا }} (۳۱)
و میوه و چراگاه
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):مَّتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ }} (۳۲)
تا وسیله اى براى بهره گیرى شما و چهارپایانتان باشد.
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ }} (۳۳)
هنگامى که صیحه رستاخیز بیاید،
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ }} (۳۴)
در آن روز انسان از برادر خود مى گریزد،
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ }} (۳۵)
و از مادر و پدرش،
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ }} (۳۶)
و همسر و فرزندانش;
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ }} (۳۷)
آن روز هر کدام از آنها وضعى دارد که او را کاملاً به خود مشغول مى سازد.
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ }} (۳۸)
چهره هایى در آن روز گشاده و نورانى است
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ }} (۳۹)
خندان و مسرور است;
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ }} (۴۰)
و صورتهایى در آن روز غبارآلود است،
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ }} (۴۱)
و دود تاریکى آنها را پوشانده است،
<hr class="aye-hr">
{{(آیه):أُولَٰئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ }} (۴۲)
آنان همان کافران و فاجرانند.
<hr class="aye-hr">