درآغاز ماه ربيع الاوّل سال 553 هجرى گروه زيادى از سپاهيان مصر در حالى كه از جانب جنگاوران دريا، حمايت مى‌شدند به غزّه، عسقلان و اطراف آنها حمله بردند، مصريان و صليبى‌ها درچندين نبرد با يكديگر درآويختند كه با پيروزى مصريها پايان يافت و فرمانده رزمندگان در دريا به تعدادى از شناورهاى پر از نيروهاى فرنگى دست يافت و عدّه زيادى از آنها را به اسارت گرفت و سربلند و پيروزمندانه به مصر باز گشت. [1]

در روز 23 ربيع الاخرهمان سال، ناوگان اصلى مصر رهسپار تنيس شد و سپس در روز هشتم شعبان، از آنجا جهت حمله به سواحل صليبى‌ها به حركت درآمد. در 26 ربيع الاخر، ناوگان اسكندريه كه از يكى از نبردهاى خود به سواحل صليبى باز مى‌گشت، رزمندگان اين نبرد با دستى پر از غنيمت بر گشتند. [2]

صالح طلائع در پنجم شعبان، پنج فروند كشتى جنگى را جهت حمله به سواحل اشغالى شام بدانجا اعزام كرد، اين پنج فروند كشتى، توانستند به تعدادى از كشتيهاى صليبى دست پيدا كنند و در 22 رمضان، در حالى كه غنايم فراوان و عدّه بسيارى از صليبى‌ها [3] را در اسارت خود داشتند به پايگاههاى خود باز گشتند. و درجمادى الاوّل سال بعد، ناوگان مصر جهت پاسخ به درخواست نورالدّين محمود زنگى، فرمانرواى حلب و جهت همكارى [4] با او در زمينه تخريب سواحل اشغالى شام، بدان سواحل روى آورد.

ناوگان مصر، تا دوران شاوربن مجير سعدى كه پس از كشته شدن صالح طلائع در رمضان سال 556 هجرى (1160 م) به وزارت رسيد، همچنان داراى فعّاليّت دريايى بود و حمله به سواحل اشغالى شام را ادامه مى‌داد.

در دوران وزارت او، اوضاع داخلى مصر نگران كننده بود و گاهى نوريان وگاهى صليبى‌ها وارد آن سرزمين مى‌شدند، تا اينكه در سال 564 هجرى (1168 م) عمورى،

[1] - ابن قلانسى، ص 351 و الروضتين، ج 1، ص 288.

[2] - اتعاظ الخنفا، ص 149 أ.

[3] - همان مدرك.

[4] - همان مدرك ب.