كه امپراتور به وى داد با او از در آتشى در آمد [1] و از آنجا به سوى قيساريه حركت كرد و پس از آن متوجّه بيروت و جبيل شد و آن شهر را گشود و در پايان كار، لشكريان وى به طرابلس رسيدند امّا به دليل استوارى ديوارهاى شهر و برج و باروهاى مستحكم دفاعى آن، موفّق به گشودن آن شهر نشد و نيروهاى پاسدار شهر با پشتيبانى ناوگان فاطمى در جنگى سخت با بيزانسها به نبرد پرداختند كه به شكست فاحش بيزانسيها انجاميد وسرانجام امپراتور كه در اثر استوارى دژهاى شهر، پيروزى خود و نابودى استحكامات شهر را غير ممكن ديد، مجبور شد كه محاصره شهر را رهاكند [2] و در سال 383 هجرى (993 م) جنگى دريايى در درياى اسكندريه بين ناوگان فاطمى در مصر و ناوگان بيزانس در گرفت كه با به اسارت در آمدن هفتاد تن از دريا نوردان بيزانس خاتمه يافت.

سپس شناورهاى بيزانسى وارد اسكندريه شدند و ناوگان فاطمى از ناحيه دريا و نيروى ارتش از طريق خشكى به آنها حمله ور شدند كه كشتيهاى بيزانس، بدون درگيرى از صحنه گريختند و چند فروند از كشتيهاى متعلّق به ناوگان فاطميان به تعقيب آنها پرداختند.

و تعداد هجده شناور ديگر پر از نيرو و اسلحه به آنها پيوست ودر جمادى الاوّل سال 384 هجرى، كشتيهاى مصر به پايگاه هاى خود مراجعت كردند و جنگاوران دريا با يكصد اسير وارد قاهره شدند و روز ورود آنهابه قاهره، مصر شاهد برگزارى جشنى باشكوه بود.

«قاهره و مصر به نحو باشكوهى آذين يافته بود وعزيز وپسرش منصور وعدّه اى ديگر سواره در خيابانها به حركت در آمدند و سپس بركشتى ويژه خليفه نشستند و در حاليكه كشتيهاى مخصوص، وى را همراهى مى كردند به سوى «مقس» حركت كرد و

[1] - ابن قلانسى، ص 56.

[2] - عبدالعزيز سالم، طرابلس الشام، ص 56.