درس دوازدهم:

گروهك فرقان‌

«... بكشيد ما را، ملت ما بيدارتر مى‌شود. ما از مرگ نمى‌ترسيم و شما هم از مرگ ما صرفه نداريد، ولى اين عجز شماست كه در سياهى شب متفكران ما را مى‌كشيد، براى اينكه منطق نداريد، اگر منطق داشتيد صحبت مى‌كرديد، مباحثه مى‌كرديد، لكن منطق نداريد.

... اين مكتب باقى است، اين نهضت باقى است، تا اين ريشه‌هاى گنديده هم زير خاك برود، ... تا اين توطئه‌هاى ضعيف هم خنثى بشود ... آمريكا بد گمان كرده است كه با كشتن و ترور مى‌تواند كارى انجام بدهد. كمونيستهاى ساختگى و مكتبهاى انحرافى بدخيال كرده‌اند، ريشه‌هاى گنديده رژيم سابق بدخيال كرده‌اند كه فكر كرده‌اند مى‌توانند با ترور جلو احساسات ملت ما را بگيرند.

... آنانى كه فردى مثل آقاى مطهرى (كه اذيتش به يك مورچه نرسيده است و من قريب بيست سال است كه من اين مرد را مى‌شناسم) آدمى به آن سالمى و با انسانيت را محكوم به قتل مى‌كنند، بايد پرسيد چرا؟ آقاى مطهرى چه كرد؟ كه را كشت؟ آيا او بشر نبوده است؟ اين انسان فيلسوف، عالم و فقيه بشريت، اين بشر را بدون جرم مى‌كشند. جرم آقاى قرنى چه بود؟ ... خيال مى‌كنند كه با كشتن ... امثال آقاى مطهرى اين نهضت خاموش مى‌شود و دوباره حقوق ملت ما پايمال مى‌گردد.» [1]

(امام خمينى، ارديبهشت 1358)

گروهك فرقان با اينكه گروهى كوچك بود، به لحاظ آن كه در همان ماههاى نخست پيروزى انقلاب اسلامى جنايات بزرگى را مرتكب شد، سر و صداى زيادى بر پا كرد.

[1] در جستجوِی راه از کلام امام، دفتر سِیزدهم، ص 68 ـ 70.