شهركرد، شهداى محراب و ... به دست منافقان شهيد شدند. [1]

د- ترور پاسداران انقلاب اسلامى: تعداد زيادى از پاسداران انقلاب اسلامى در خيابانها، مراكز كار و حتى در خانه‌هاى خود مورد هدف تروريسم كل منافقان و اذناب آنها قرار گرفتند. سر كرده منافقين در اين رابطه مى‌گويد:

«در مرحله اوّل، نوبت سران سياسى بود. در مرحله دوّم دست و پاى اجرايى رژيم اهميت درجه اوّل دارد ... بايد نرخ رشد كار عمليات به جائى برسد كه ديگر پاسدارى كار ساده‌اى نباشد و به بهاى ارزانى ميسر نشود و بعينه ببينند كه بهايش گران است.

آن وقت ديگر كسى جرأت پاسدارى به سرش نخواهد زد و خلاصه كنيم، اينها را نبايد آرام گذاشت.» [1]

نه تنها پاسداران، بلكه هر كس كه ريش (ظاهر حزب اللّهى) داشت و يا شلوار سبز پوشيده بود، مورد هدف ترور كور آنان قرار مى‌گرفت.

هـ- ترور مردم عادى: مردم عادى نيز به جرم داشتن قيافه اسلامى يا نصب عكس امام خمينى در محل كار خود يا همكارى نكردن با منافقينى كه از آنها موتور، ماشين يا پول و ...

مى‌خواستند توسط عناصر منافق ترور مى‌شدند. به برخى از نمونه‌هاى آن توجه كنيد:

«13 مرداد 1361: ترور يك پلاستيك فروش (حاج احمدى).

6 شهريور 1361: به رگبار بستن يك لبنياتى، خيابان كارون تهران.

6 شهريور 1361: انفجار يك نمايشگاه اتومبيل، كه منجر به شهادت هفت نفر شد، خيابان آذربايجان تهران.

8 شهريور 1361: ترور يك خواربار فروش و يك‌تعميركار موتورسيكلت، دولت‌آباد تهران.

13 شهريور 1361: ترور يك مغازه‌دار، خيابان انديشه تهران.

15 شهريور 1361: ترور يك گرمابه‌دار (ابوالقاسم جابرزاده)، خيابان سعدى تهران.

[1] کودتاِی نوژه، موسسه مطالعات و پژوهش‌هاِی سِیاسِی، ص 50 ـ 51، چاپ دوم، 1368.

[2] جمع‌بندِی ِیکساله، رجوِی، 30 خرداد 1361. به نقل از همان، ص 51.