برخورد محتاطانه انقلاب اسلامى با احزاب‌

1- چه زمانى؟ پس از اجراى آتش‌بس در جنگ ايران و عراق و بخصوص پس ازآنكه صدام حسين شرايط ايران را براى صلح پذيرفت، ثبات سياسى ايران و كاهش قدرت رزمى‌ عراق در جنگ خليج فارس در سال 1369 و فروپاشى تدريجى شوروى سبب شد كه از سال 1368 به بعد، گروههاى سياسى در چهارچوب قانون اساسى اجازه بيشترى براى فعاليت بيابند. اين حركت تا كنون ادامه دارد ولى تجربه دردناك جمهورى اسلامى از فعاليت گروههاى سياسى وابسته سبب شده است كه مردم به گروههاى سياسى خوشبين نباشند و لذا گروههاى مزبور نيز خود در شرايط كنونى ميدان عمل مناسبى براى خود نمى‌بينند كه به آن دست يازند.

2- چه كسانى؟ تا كنون گروههاى مختلفى اجازه فعاليت دريافت داشته‌اند. مهمترين آنها «مجمع روحانيون مبارز» است.

نهصت آزادى نيز گرچه تا كنون پروانه فعاليت دريافت نداشته است ولى به طور عملى، به فعاليتهايش ادامه داده است.

3- چگونه؟ احزابى كه پروانه فعاليت دارند، مى‌توانند نشريه داشته باشند، براى مجلس و رياست جمهورى كانديد معرفى كنند، سخنرانى داشته باشند، از سياستهاى دولت انتقاد كنند و ....

4- چرا؟ مهمترين دليل اين اقدام دولت جمهورى اسلامى ايران رعايت اصل بيست و ششم قانون اساسى جمهورى اسلامى ايران است كه درباره احزاب سياسى مى‌گويد:

«احزاب، جمعيتها، انجمنهاى سياسى و صنفى و انجمنهاى اسلامى يا اقليتهاى دينى شناخته شده آزادند، مشروط به اينكه اصول استقلال، آزادى، وحدت ملّى، موازين اسلامى و اساس جمهورى اسلامى را نقض نكنند، هيچكس را نمى‌توان ... به شركت در يكى از آنها مجبور ساخت.»