درس شانزدهم:

علل عدم موفقيّت احزاب در ايران‌

(وَالَّذينَ اتَّخَذُوا مَسْجِداً ضِراراً و كُفْراً و تَفْريقاً بَيْنَ الْمُؤْمِنينَ وَ ارْصاداً لِمَنْ‌حارَبَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ مِنْ قَبْلُ وَ لَيَحْلِفُنَّ انْ ارَدْنا الَّا الْحُسْنى، وَ اللَّهُ يَشْهَدُانَّهُمْ لَكاذِبُونَ لاتَقُمْ فيهِ ابَدًا ...) [1]

و كسانى كه بر پا كردند مسجدى را براى ضررزدن و كافر كردن و تفرقه انداختن در ميان مؤمنان و كمك كردن به كسانى كه جنگيده بودند با خدا و پيامبرش در سابق و سوگند شديد ياد مى‌كنند كه نمى‌خواهيم جز خوبى و خدا شهادت مى‌دهد كه همانا آنها دروغگويانند.

نبايد به ايستى در آن هيچوقت ....

به طور كلى فعاليّتهاى احزاب و گروههاى سياسى در ايران موفقيّت‌آميز نبوده است. علل اين امر، در درس حاضر بحث مى‌شود. مباحث اين درس عبارتند از: فقدان درك صحيح احزاب از اوضاع سياسى، عدم موفقيت احزاب سياسى پيشين در خدمت به مردم، سوء استفاده سران احزاب از موقعيّت خود و كشف وابستگيهاى احزاب سياسى به قدرتهاى خارجى. اين درس در واقع نتيجه‌گيرى ما از كلّ مباحثى است كه تا كنون مطرح ساخته‌ايم.

فقدان درك صحيح احزاب از اوضاع سياسى‌

احزاب سياسى به دليل آنكه همواره اوضاع سياسى كشور و جهان را از زير عينك

[1] توبه، آِیات 107 ـ 108.