ديگر توانايى بسيج نيروها را ندارد كه در عمل، پس از پذيرش قطعنامه 598، خيل عظيم علاقه‌مندان انقلاب اسلامى براى دفاع در برابر آخرين يورشهاى عراق و منافقين، سرازير جبهه‌ها شدند.

پيش از منافقين، احزاب سياسى وابسته ديگر نيز همچون حزب ايران نوين، حزب توده، جبهه ملّى، و ... همين خوش‌باوريها و كج‌انديشى‌هاى سياسى را داشته‌اند.

سوء استفاده سران احزاب از موقعيّت خود

بسيارى از مردم ايران مشاهده كرده‌اند كه چگونه بسيارى از سران احزاب سياسى از موقعيّت خود براى تحميق ديگران و بهره‌برداريهاى مالى، شهوانى و هوسرانيهاى خود سوء استفاده كرده‌اند.

بارزترين نمونه اين امر را سران سازمان منافقين تشكيل مى‌دهند. آنها در حالى كه براى خود انواع وسايل عيش و نوش و هوسرانى را فراهم ساخته‌اند، به اعضاى بيچاره خود دستور مى‌دهند كه در برابر رژيم جمهورى اسلامى ايران، سخت‌ترين مقاومتها را تحمّل كنند و حتى در موقع دستگيرى با خوردن سيانور خودكشى كنند تا مبادا به اعتراف و افشاگرى كشيده شوند.

سوء استفاده‌هايى كه امروزه توسط سران نفاق از موقعيّت خود به عمل مى‌آيد، بر كسى پوشيده نيست. آنچه كمتر بحث شده است، ريشه‌هاى اين گونه سوء استفاده‌هاست كه به دوران پيش از پيروزى انقلاب و سالهاى اوليّه تاسيس سازمان دورويان ايران برمى‌گردد.

شايد بسيارى از افراد چنين بينديشند كه سازمان منافقين در ابتدا خوب بوده ولى بعدها دچار انحراف شد. ولى واقعيت چيز ديگرى را نشان مى‌دهد. اسنادى كه در مراكز ساواك كشف شده است و نيز اعترافات افراد قديمى منافقين در دوران پس از انقلاب، نشان مى‌دهد كه:

سنگ اوّل چون نهد معمار كج تا ثريّا مى‌رود ديوار كج‌

تنها اگر بخواهيم فهرست بسيار مختصرى از سوء استفاده‌هاى سران نفاق را نقل