نوشته و آن را منتشر ساخته است، بيان مى‌كند كه وى را به خاطر خواندن نماز تهديد به مرگ كرده بودند. آنها به صراحت از وى خواسته بودند دست از اسلام بردارد و به مكتب پوشالى ماركسيسم كه در آن روزها آب و رنگى داشت، بپيوندد. [3]

كشف وابستگيهاى احزاب سياسى به قدرتهاى خارجى‌

جاسوسى براى بيگانگان از پست‌ترين و رذيلانه‌ترين اعمالى است كه يك حزب مى‌تواند مرتكب شود. اداره يك حزب، محتاج بودجه است. يك حزب داراى ساختمان است. بايد اجاره دهد. پول آب، برق، گاز و تلفن پرداخت كند. هزينه رفت و آمدهاى سران و اعضاى مهم خود را تأمين كند. هزينه تبليغات كانديداهاى خود براى مجلس يا رياست جمهورى را تأمين كند. اين از يك سو، از سوى ديگر، طمع انسان در جمع‌آورى مال و ثروت، سبب وابستگى بسيارى از احزاب كشورمان به قدرتهاى بيگانه گرديد. بيگانگان، مخارج احزاب وابسته به خود را تأمين مى‌كردند و در مقابل اطلاعات مورد نياز خود را دريافت مى‌كردند.

مواردى از اين دست، به شدت بغض و تنفّر مردم ايران را عليه احزاب سياسى تحريك مى‌كرد. مردم حق داشتند. آنها ضربات بسيارى را از ناحيه اين گونه جاسوسيها خورده بودند.

آنها به درستى يقين داشتند كه بيگانگان اطلاعات محرمانه كشور ما را براى كمك به اين جامعه نياز ندارند. آنها از راه دريافت اين اطلاعات، مى‌خواهند كشور را در مسير اهداف و منافع خودشان سوق دهند. بيگانگان پول خرج نمى‌كردند تا رضاى خدا را جلب كنند! هيچ گربه‌اى براى رضاى خدا موش نمى‌گيرد! واقعيّت اين است كه اگر خيانت عدّه‌اى جاسوس بيگانه در كشور ما نمى‌بود، وضعيّت كشور ما در حال حاضر به مراتب بهتر از اين چيزى مى‌شد كه اكنون هست. مردم مى‌دانستند و مى‌ديدند كه سهم احزاب در اين خيانتها كم نيست. اين بود كه به سختى از احزاب سياسى، بويژه در سبك

[1] قدرت و دِیگر هِیچ (بِیست سال با سازمان مجاهدِین خلق)، طاهره باقرزاده، ص 38 ـ 49، چاپ اوّل، تهران، انتشارات اطلاعات، 1372.