2- تهديد وحدت عمومى: كشورهاى جهان سوّم همواره در خطر تهاجم مستقيم يا غير مستقيم قدرتهاى تحريك شده منطقه‌اى يا ابر قدرتهاى خارجى هستند و تنها در صورتى‌ مى‌توانند به مقاومت يكپارچه برخيزند كه از وحدت و انسجام عميق داخلى برخوردار باشند. وجود احزاب متعدّد سياسى كه هر يك سعى در فريب دادن يا سرگرم كردن بخشى از مردم دارند، مانع چنين وحدت و انسجامى است و بفرض تحقّق آن، همواره وحدت عمومى را تهديد مى‌كند.

3- تضعيف اقتصادى: چنانچه احزاب يك كشور داراى اختلافات عميق و اساسى باشند، به لحاظ آن كه معمولًا سعى خواهند كرد چوب لاى چرخ حزب حاكم بگذارند، ضررهاى فراوانى به پيشرفت كشور مى‌زنند و در شرائطى كه سياست حزب حاكم با منافع يكى از قدرتهاى خارجى سازگار نباشد، احتمال اين جنايت سياسى بيشتر مى‌شود و در نتيجه اقتصاد كشور نيز تضعيف مى‌شود.

4- تضعيف نظامى: بطور معمول، احزاب سعى مى‌كنند به هر ترتيبى كه شده در نيروهاى نظامى كشور نفوذ نمايند، تا بتوانند از موقعيّت آنها براى مقاصد مختلف خود بهره‌بردارى كنند. اين گونه احزاب با ايجاد شكاف و چند دستگى در نيروهاى مسلّح يك كشور، سبب كاهش كارآيى و قدرت اين نيروها مى‌شوند. از سوى ديگر، با كسب اطلاعات نظامى و انتقال آنها به بيگانگان، ضربه ديگرى بر قدرت نظامى كشور وارد مى‌آورند.

5- پوششى براى اعمال سياستهاى ابرقدرتها: از نظر غربيها، وجود احزاب مختلف در يك كشور، نمايشگر وجود آزاديهاى سياسى در آن كشور و بالابودن سطح رعايت حقوق بشر است و كشور بدون حزب و يا تك حزبى، يك كشور استبدادى است. منشأ اين ديدگاه غربيها، اين است كه وجود احزاب متعدّد، راه را براى اعمال سياستهاى پنهانى آنها بازتر مى‌كند و كشورهاى جهان سوّم را همواره درگير كشمكشهاى سياسى داخلى مى‌نمايد. اين خطرى است كه كشورهاى قدرتمند جهان از آن مصونيّت دارند ولى كشورهاى‌جهان سوّم باآن درگيرند، بطورى‌كه مى‌توان‌گفت احزاب‌سياسى در كشورهاى جهان سوّم، سرپلى هستند براى نفوذ يك يا چند قدرت خارجى و به همين جهت، آنها در لفافه حقوق بشر از تعدّد احزاب سياسى در كشورهاى جهان سوّم حمايت مى‌كنند.