«خروشچف» رهبر وقت شوروى به گمان اينكه مى‌تواند از جوانى و خامى «كندى» رئيس‌جمهور وقت آمريكا بهره ببرد، سعى كرد به آمريكا نزديك شود.

چين از اين مطلب براى شعله‌ورتر ساختن آتش اختلافات مرزى و مرامى خود با شوروى بهره گرفت و سعى كرد در جهان سومّ (كشورهاى مستضعف و غير كمونيست جهان) براى خود نفوذى كسب كند. [1]

نخستين افرادى كه جذب اين سياست چين شدند، جوانانى از سازمان جوانان حزب توده و جبهه ملّى دوّم بودند. آنها ابتدا دو گروه كوچك را در سالهاى 1342 و 1346 به وجود آوردند كه با اتحاد اين دو گروه در فروردين 1350 سچفخا به وجود آمد. [2]

2- رشد: اين گروه نه پيش از انقلاب و نه پس از انقلاب اسلامى، رشد قابل توجّهى پيدا نكرد. در اوايل سال 1359 يك انشعاب موقت در سچفخا ايجاد شد كه بر آن اساس چريكهاى فدايى به دو گروه اكثريت و اقليّت تقسيم شدند.

اكثريت با تظاهر به پذيرش جمهورى اسلامى قدم در راه حزب توده نهاد و با برخوردارى از آزادى، تعدادى از جوانان ساده لوح و ماجراجو را كه دوست داشتند عنوان «چريك» بر خود داشته باشند، جذب كرد. سپس، آنها را در اوايل سال 1362، در اتّحاد مجدّد با اقليّت، به مبارزه با جمهورى اسلامى كشاند. [3]

3- مرگ: پس از آنكه اكثريت، در اوايل سال 1362، پيوند خود را با اقليت اعلام كرد، و به صورت آشكار، نبرد مسلّحانه خود را با نظام جمهورى اسلامى آغاز كرد، در واقع به تسهيل كار سربازان گمنام امام زمان (عج) كمك كرد.

بيشتر اعضاى سازمان در همان ماههاى نخست آشكار سازى توطئه، دستگير شدند و زندگى سازمان در داخل كشور پايان يافت. تعدادى نيز به كشورهاى اروپايى گريختند و بويژه در آلمان به انجام برخى فعاليتهاى تبليغاتى دست زدند كه آن را نمى‌توان زندگى

[1] تحولات روابط بِین الملل: از کنگرة وِین تا امروز، احمد نقِیب زاده، ص 74 ـ 78، نشر قومس، تهران، 1369. (برداشت)

[2] رِیشه‌ِیابِی مختصرِی از تارِیخچة گروهها، ص 39 ـ 40.

[3] غائله چهاردهم اسفند 1359: ظهور و سقوط ضدّ انقلاب، دادگسترِی جمهورِی اسلامِی اِیران، ص 74 ـ 78، تهران 1364. (برداشت)