قطعنامه هاى صادره از آن حمايت كرده‌اند، ولى در عين حال توانسته‌اند روابط سياسى خود را با ايران در سطح مطلوبى حفظ كنند، عمان و قطر در دوران جنگ تحميلى غالباً از سياستهاى شوراى همكارى خليج فارس پيروى مى‌كردند و روابط چندان مطلوبى با ايران نداشتند. اما در عين حال سعى مى كردند خود را بى طرف نشان دهند. به همين دليل در بعضى از مواقع از سياستهاى جمعى شورا خود را كنار كشيده با ايران بطور انفرادى وارد مذاكره و گفتگو مى‌شدند. پس از پايان جنگ تحميلى و پايان بحران كويت، روابط ايران و قطر به سطح مطلوبى رسيده است و دوكشور در سياستهاى منطقه‌اى وبين المللى با يكديگر همسو مى‌باشند. تنها موردى كه ايران با دو كشور فوق بر سر آن اختلاف دارند و باعث تنش در روابط كشورمان باآنها مى‌شود، روابط آن دو با اسرائيل مى‌باشد.

بنيانگذاران اكو

سه كشور ايران، پاكستان و تركيه پيش از انقلاب بنا به دلايل گوناگونى، روابط نزديك و صميمى داشتند.

از جمله اين دلايل قرار داشتن آنها در بلوك غرب (سابق) و همسويى با سياستهاى آمريكا، عضويت هر سه كشور در پيمانهاى مهم منطقه‌اى مانند «پيمان بغداد»، «سازمان پيمان مركزى» [1] (سنتو) و «همكارى عمران منطقه‌اى» [2] (آر. سى. دى)، عضويت تركيه. در ناتو [3] (سازمان پيمان آتلانتيك شمالى) و اتصال آن به سنتو، عضويت پاكستان در سيتو و حلقه اتصال بين سنتو وسيتو ومهمتر از همه همسايگى اين كشورها با شوروى سابق بود كه رهبرى بلوك شرق سابق را به عهده داشت.

پس از پيروزى انقلاب شكوهمند اسلامى ايران و خروج ايران از بلوك غرب و پيمان سنتو همچنين خروج پاكستان از سنتو به دنبال ايران و انحلال اين سازمان، بيشتر عوامل‌

[1] . 1 - Center Treaty Organization (CENTO)

[2] . 2 -Regional Cooperation For Development (R.C.D).

[3] . 3 - North Atlantic Treaty Organization (NATO).