از مهمترين حوادث دوره دوم سلطنت ناصرالدين شاه، بركنارى ميرزا آقاخان نورى، حذف عنوان صدارت، تشكيل شش وزاراتخانه مستقل و پيشروى روسيه در آسياى ميانه و اشغال تركستان ايران بود كه بعدها با انعقاد پيمان «آخال» اين مناطق ضميمه خاك روسيه شد.

بعد از اين كه ناصرالدين شاه عنوان صدارت را از مقامهاى دولتى ايران حذف كرد، مسؤوليت اداره كشور به عهده شوراى شش نفره وزرا بود. شاه كه از اين وضع ناراضى بود، به دنبال شخص مورد نظر خود بود تا او را دوباره به صدارت برگزيند. تا اين كه در سفر به اماكن مقدسه، ميرزا حسين خان قزوينى (مشيرالدوله) وزير مختار ايران در عثمانى مورد توجه او قرار گرفته، او را به ايران آورد و پس از چندى به عنوان سپهسالار اعظم به صدارت برگزيد

از مهمترين اقدامهاى اوّليه سپهسالار، واگذارى امتياز معادن ايران به «رويتر» و فراهم كردن اولين سفر ناصرالدين شاه به اروپا بود. در غياب آنها مخالفتهايى عليه سپهسالار و قرارداد رويتر آغاز شد و ناصرالدين شاه به محض مراجعت از اروپا ناچار به بركنارى صدراعظم و لغو قرارداد رويتر شد.

پس از چندى سفر دوم ناصرالدين شاه به اروپا نيز آغاز شد. اين سفر داراى نتايج سياسى مثبت و منفى بود كه از جمله آنها برقرارى روابط با آلمان، استرداد ناحيه قطور و واگذارى چند امتياز مهمّ به روسيه و انگلستان و در نتيجه تشديد رقابت آنها در ايران بود.

سومين و آخرين سفر ناصرالدين شاه به اروپا در سال 1268 ه ش/ 1889 م، آغاز شد و به مدت هفت ماه به طول انجاميد. در اين سفر و پس از آن چند امتياز ديگر به بيگانگان واگذار شد كه از جمله مهمترين آنها، واگذارى امتياز توتون وتنباكوى ايران به تالبوت بود كه منجر به قيام تنباكو و لغو قرارداد شد.