نظامى كرده، مقرّ حضرت امام (ره) را بمباران كنند. سپس سران نهضت دستگير واعدام شوند. ارتش نيز به كنترل كامل اوضاع با خشن ترين وضع بپردازد. ايشان درباره اتخاذ چنين تصميمى، طى يكى از اظهارات خود فرمود: ناگهان به نظرم رسيد كه اينچنين چيزى را به مردم بگويم و اصلًا احتمال وقوع كودتا را نمى‌دادم. در واقع اين نيز يكى ازكمكهاى الهى درجهت پيروزى انقلاب بود. [1]

22 بهمن روز پيروزى انقلاب‌

پس از سقوط پادگان نيروى هوايى كه با همكارى مردم و پرسنل نيروى هوايى انجام گرفت، ديگر مراكز وابسته به رژيم سابق يكى پس از ديگرى سقوط كرد. مردم با حمله به پادگانها و كلانتريها و تسخير آنها به سلاح فراوانى دست يافتند كه با استفاده از آنها توانستند مراكز مهم ديگرى همچون ساختمان ساواك و وزارتخانه ها را نيز تسخير كنند و براى جلوگيرى از فرار مهره هاى مؤثر رژيم گذشته جستجوى وسيعى را آغاز كردند كه موفق به دستگيرى و انتقال عدّه‌اى از آنها به مدرسه رفاه شدند.

سران ارتش در جلسه‌اى كه در ساعت 5/ 10 صبح روز 22 بهمن تشكيل شد طى اطّلاعيه‌اى و به اتّفاق آراء بيطرفى خود و بازگشت يگانهاى نظامى به پادگانها را اعلام كردند.

راديو نيز در ساعت يك بعدازظهر باقطع برنامه هاى عادى خود آن را قرائت كرد.

نيروهاى مردمى پس از تسخير ايستگاه راديو و تلويزيون، ضمن اعلام پيروزى انقلاب، به طور مرتب به پخش سرودهاى انقلابى و پخش اطلاعيه هاى حكومت جديد مى‌پرداختند. [2]

حوادث مشابهى نيز در نقاط مختلف ايران صورت گرفت و تمام مراكز دولتى در اختيار مردم قرار گرفت. در روز 23 بهمن 1357 زمانى كه پيروزى انقلاب اسلامى كاملًاآشكار بود مجلسين شورا و سنا طىّ نامه‌هاى جداگانه به محضر امام خمينى (ره) انحلال خود را اعلام كردند. و بالاخره اينكه مهندس مهدى بازرگان با استقرار در كاخ نخست وزيرى، رسماً به انجام وظايف محوله ادامه داد.

[1] نهضت روحانِیون اِیران، علِی دوانِی، ج 10، ص 289.

[2] از سِید ضِیا تا بازرگان، ناصر نجمِی، ج 2، ص 1852.